Nosa Señora de Medjugorje cóntalle como mellorar a vida

6 de outubro de 1983
Non complique as cousas. Si, podería camiñar por un camiño espiritual máis profundo, pero terías dificultades. Toma a sinxela estrada que vos mostro, non te adentres na profundidade dos problemas e déixate guiar por Xesús.
Algunhas pasaxes da Biblia que nos poden axudar a comprender esta mensaxe.
Hebreos 11,1-40
A fe é o fundamento do que se espera e a proba do que non se ve. Mediante esta fe os antigos recibiron boa testemuña. Pola fe sabemos que os mundos estaban formados pola palabra de Deus, de xeito que o que se ve orixinouse por cousas non visibles. Por fe, Abel ofreceu a Deus un sacrificio mellor que o de Caín e, en base a el, foi declarado xusto, testemuñando a Deus mesmo que lle gustaban os seus agasallos; por iso, aínda que está morto, aínda fala. Por fe, Enoch foi transportado para non ver a morte; e xa non se atopou, porque Deus o quitou. De feito, antes de ser transportado, recibiu o testemuño de que lle gustaba a Deus. Sen fe, con todo, é imposible apreciar; porque quen se achegue a Deus debe crer que existe e que premia a quen o busca. Por fe Noé, divinamente advertido de cousas que aínda non se vían, entendido por piadoso medo construíu unha arca para salvar á súa familia; e por esta fe condenou o mundo e converteuse en herdeiro da xustiza segundo a fe. Por fe Abraham, chamado por Deus, obedeceu a deixar un lugar onde herdar e marchou sen saber onde ía. Pola fe permaneceu na terra prometida como nunha rexión estranxeira, vivindo baixo tendas de campaña, como fixeron Isaac e Jacob, co-herdeiros da mesma promesa. De feito, esperaba a cidade con fundacións firmes, cuxo arquitecto e construtor é o propio Deus. Por fe, Sarah, aínda que fóra de idade, tamén recibiu a oportunidade de converterse en nai porque cría a quen lle prometera fiel. Por este motivo, dun só home, xa marcado pola morte, naceu unha descendencia tan numerosa como as estrelas do ceo e a innumerable area que se atopa ao longo da praia do mar. fe todos eles morreron, a pesar de non ter conseguido os bens prometidos, senón que só os viron e saudaron desde lonxe, declarando que eran estranxeiros e peregrinos por encima da terra. Os que o din, de feito, demostran que buscan unha terra natal. Se pensaron no que saíron, terían a oportunidade de volver; agora en vez aspiran a un mellor, é dicir ao celestial. É por iso que Deus non se desvía de chamarse a Deus a eles: de feito preparou unha cidade para eles. Por fe Abraham, púxose a proba, ofreceulle a Isaac e el, que recibira as promesas, ofreceulle ao seu único fillo, 18 dos que se dixo: En Isaac terás aos teus descendentes que levarán o teu nome. De feito, pensou que Deus é capaz de resucitar incluso dos mortos: por iso recuperouno e era como un símbolo. Por fe Isaac bendí a Xacob e Esau tamén ao respecto das cousas futuras. Por fe, Jacob, morrendo, bendeceu a cada un dos fillos de José e prostrouse, inclinándose no extremo do pau. Pola fe José, ao final da súa vida, falou do éxodo dos fillos de Israel e tomou disposicións sobre os seus propios ósos. Por fe Moisés, acabado de nacer, foi mantido oculto durante tres meses polos seus pais, porque viron que o rapaz era fermoso; e non tiñan medo ao edicto do rei. Por fe Moisés, cando se fixo adulto, negouse a ser chamado fillo da filla do faraón, preferindo ser maltratado co pobo de Deus en vez de gozar do pecado por pouco tempo. Isto é porque consideraba a obediencia de Cristo como unha riqueza maior que os tesouros de Exipto; de feito, mirou a recompensa. Pola fe abandonou Exipto sen medo á ira do rei; de feito mantívose firme, coma se vise o invisible. Por fe celebrou a Pascua e salpicou o sangue para que o exterminador do primoxénito non tocase aos dos israelitas. Pola fe cruzaron o mar Vermello coma por un secano; mentres intentaron isto ou facer tamén os exipcios, pero foron tragados. Pola fe caeron as murallas de Xericó despois de que o pasaron por sete días.