Nosa Señora ensínanos a facer devoción pola Trinidade
María e a Trinidade.
San Gregorio o marabilloso que rezou a Deus para iluminalo sobre este misterio, María SS. que encargou a San Xoán Ev. diga explicalo; e anotou as ensinanzas que tiña.
PRÁCTICAS. 1) O sinal da Cruz. Morrendo na cruz e ensinando a fórmula do Bautismo, Xesús proporcionou os dous elementos que a compoñen; non había nada para xuntalos. Ao principio, con todo, limitámonos a unha cruz na testa. Prudento (século VI) fala dunha pequena cruz nos beizos, como se fai agora no Evanxeo. O signo de cruz actual encóntrase en uso en Oriente no século. VIII. Para Occidente non temos testemuño anterior ao século. XII. Ao principio fíxose con tres dedos, en memoria da Trindade: polos benedictinos introduciuse o uso de facelo con todos os dedos.
2) A Gloria Patri. É a oración máis coñecida despois do Pater e a avenida. é a memoria da Igrexa, que durante 15 séculos non deixou de repetirse na súa liturxia. Chámase Dossoloxía (loanza) menor, para distinguila da maior, a saber a Gloria in excelsis.
Ao principio foi acompañado dunha xenuflexión. Aínda agora o cura nas oracións litúrxicas e os fieis na recitación privada do Anxo e do Rosario á Gloria inclinan a cabeza. Habería que esperar que unha oración tan fermosa non só fose considerada como un apéndice do Pater e do granizo ou dos salmos, senón que formase unha oración de eloxio e adoración á Trinidade en si mesma. Para a recitación de 3 Gloria para agradecer a Deus os privilexios concedidos a María SS.
O TRATADO MÁIS BELLO que podemos facer á Trindade é ter un pracer de que a súa gloria non creada, infinita, eterna, esencial, a que Deus ten en si mesmo, para si mesmo, que as 3 persoas divinas se dan entre si, esa gloria que e Deus mesmo, que nunca falla, nunca se vexa diminuído por todos os esforzos do inferno. Aquí está o significado de Gloria. Pero con iso aínda queremos esperar que o intrínseco se engada a esta gloria intrínseca. Gustaríanos que todos os seres razoables o coñecesen, o aman e o obedecen agora e sempre. Pero que contradición se, mentres recitamos esta oración, non estivésemos na graza de Deus e non estabamos a facer a súa vontade!
S. BEDA dixo: "Deus eloxia máis que funciona con palabras". Non obstante, foi excelente en eloxialo con palabras e feitos e morreu o día da Ascensión (731) cantando a Gloria en coro e pasou a cantala no ceo cos benditos para toda a eternidade.