Nosa Señora de Medjugorje: a mensaxe dos últimos días de Coresma é esta ...

Mensaxe do 20 de febreiro de 1986

Queridos nenos, a segunda mensaxe para os días da Coresma é esta: renova a oración antes da cruz. Queridos fillos, vouche dando grazas especiais e Xesús da Cruz ofrécelle agasallos particulares. Saúdaos e viva! Medita a paixón de Xesús e únete a Xesús na vida. Grazas por responder á miña chamada.

Algunhas pasaxes da Biblia que nos poden axudar a comprender esta mensaxe.

Xénese 7,1-24
O Señor díxolle a Noé: "Entra na arca ti e toda a túa casa, porque te vin xusto diante miña nesta xeración. Leva con vostede sete pares de cada animal do mundo, o macho e a súa femia; dos animais que non se limpan unha parella, o macho e a súa femia.

Tamén dos paxaros limpos do ceo, sete pares, machos e femias, para manter a raza viva en toda a terra. Pois en sete días farei chover sobre a terra corenta días e corenta noites; Vou exterminar da terra todos os seres que fixen ”.

Noé fixo o que o Señor lle mandou. Noé tiña seiscentos anos cando chegou o diluvio, é dicir, as augas da terra. Noé entrou na arca e con el os seus fillos, a súa muller e as esposas dos seus fillos, para escapar das augas do diluvio. Os animais limpos e os animais impuros, os paxaros e todas as criaturas que se arrastran polo chan foron de dous en dous con Noé na arca, macho e femia, como Deus mandara a Noé.

Despois de sete días, as inundacións estaban sobre a terra; no seiscentésimo ano da vida de Noé, no segundo mes, o dezasete do mes, nese mesmo día, estalaron todas as fontes do gran abismo e abríronse as fiestras do ceo.

A choiva caeu sobre a terra durante corenta días e corenta noites. Ese mesmo día, Noé entrou na arca cos seus fillos Sem, Xam e Xafet, a muller de Noé, as tres esposas dos seus tres fillos: eles e todos os vivos segundo a súa especie e todo o gando segundo a súa especie e todo os réptiles que se arrastran pola terra segundo a súa especie, todos os paxaros segundo a súa especie, todos os paxaros, todos os seres alados.

Chegaron, pois, a Noé na arca, de dous en dous, de toda carne na que está o alento da vida. Os que viñeron, homes e mulleres de toda carne, entraron como Deus lles mandara: o Señor pechou a porta detrás del. O diluvio durou na terra corenta días: as augas subiron e levantaron a arca que subiu á terra.

As augas fixéronse poderosas e medraron moito por riba da terra e a arca flotaba sobre as augas. As augas subían cada vez máis por riba da terra e cubrían todas as montañas máis altas que hai baixo todo o ceo. As augas superaban en quince cóbados as montañas que cubriron. Pereceron todos os seres vivos que se moven sobre a terra, os paxaros, o gando e as bestas e todos os seres que pululan a terra e todos os homes.

Calquera ser que teña un sopro de vida nas fosas nasais, é dicir, o que había en terra firme morreu. Así foi exterminado todo ser que había na terra: desde os homes, ata os animais domésticos, os réptiles e os paxaros do ceo; foron cortados da terra e só quedaron Noé e quen estivo con el na arca. As augas permaneceron altas sobre a terra cento cincuenta días.