A estatuíña da Madonna chorou 101 veces ...
O 12 de xuño de 1973, a irmá Agnes escoita unha voz (a monxa é completamente xorda) e, mentres oraba, ve unha luz brillante procedente do tabernáculo, este fenómeno ocorre durante varios días.
O 28 de xuño aparece na súa esquerda unha ferida en forma de cruz, é moi dolorosa e provoca unha profunda perda de sangue.
O 6 de xullo, día da primeira aparición, primeiro ve ao seu anxo da garda e logo escoita unha voz procedente da estatua da Virxe María. O mesmo día, algunhas das súas irmás notaron que saía sangue da man dereita da estatua. O sangue sae dunha ferida en forma de cruz idéntica á da irmá Sasagawa.
Pouco despois a irmá Inés recibe unha mensaxe de Nosa Señora na que se lle pide que ore polo Papa, os bispos e os sacerdotes e en reparación polos males dos homes.
Na segunda aparición, o 3 de agosto, a Virxe dille entre outras cousas á irmá Inés: "... Para que o mundo coñeza a súa ira, o Pai Celestial prepárase para inflixir un gran Castigo a toda a humanidade ..." .
O 13 de outubro de 1973 recibe a última e máis importante mensaxe na que a Nosa Señora dá algunhas indicacións importantes sobre a natureza e as consecuencias do castigo. Será un castigo maior que o diluvio (do tempo de Noé) e terá lugar por medio do lume do Ceo que aniquilará a unha boa parte da humanidade, boa e mala, sen aforrar nin relixiosos nin fieis. Ademais, a Santa Virxe fala das divisións, corrupción e persecucións que afectarán á Igrexa, pola malvada, nun futuro próximo.
O anxo que visitou a irmá Agnes por primeira vez continuou falando con ela durante os seguintes 6 anos.
O 4 de xaneiro de 1975 comeza a chorar a estatua de madeira da que irmá Agnese escoitara proceder a voz da Virxe. A figuriña chorou 101 veces nos próximos seis anos e 8 meses. Unha tropa de televisión xaponesa, mentres facía un informe sobre os acontecementos en Akita, puido filmar a estatua da Madonna mentres choraba.
En varias ocasións, a estatua da Madonna tamén suou profusamente e, segundo varias testemuñas, a suor desprendía un cheiro doce. Na palma da man dereita apareceu unha ferida en forma de cruz da que escorreu o sangue. Centos de persoas foron testemuñas directas destes prodixiosos acontecementos.
Realizáronse varias investigacións científicas sobre o sangue e as bágoas producidas pola estatua. As análises realizadas polo profesor Sagisaka da Facultade de Medicina Legal da Universidade de Akita confirmaron que o sangue, as bágoas e a suor eran reais e de orixe humana. Eran de tres grupos sanguíneos: 0, B e AB.
En 1981, unha muller coreana, a señora Chun, con cancro cerebral en fase terminal obtivo a curación inmediata mentres rezaba diante da estatua. O milagre foi confirmado polo doutor Tong-Woo-Kim do hospital St. Paul de Seúl e polo presidente Theisen do tribunal eclesiástico da arquidiocese de Seúl. O segundo milagre foi a completa recuperación da xordeira total da irmá Agnes Sasagawa.
En abril de 1984, monseñor John Shojiro Ito, bispo de Niigata en Xapón, tras unha extensa e exhaustiva investigación de varios anos, declarou que os acontecementos en Akita deben considerarse de orixe sobrenatural e autorizou a veneración da Santa Nai en toda a diocese. Akita.
O bispo afirmou: "A mensaxe de Akita é a continuación da mensaxe de Fátima".
En xuño de 1988, o cardeal Ratzinger, prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe á Santa Sé, expresou un xuízo definitivo sobre o asunto, definindo os acontecementos en Akita como fiables e fiables.