A historia da Virxe que lle encantaba contar ao Padre Pío
Padre Pio, ou San Pio da Pietrelcina, foi un frade capuchino italiano que viviu entre finais do século XIX e mediados do XX. É máis coñecido polos seus estigmas, ou as feridas que reproduciron as feridas de Cristo na súa carne durante a Paixón, e polos seus carismas, ou as particularidades sobrenaturais que lle foran concedidas por Deus.
Un dos trazos máis distintivos da espiritualidade do Padre Pío foi a súa profunda e intensa relación co Virxe María. Desde neno, de feito, consagrouse á Nai de Deus e desenvolvera unha moi forte devoción mariana. Esta relación reforzouse aínda máis cando, en 1903, o Padre Pío foi consagrado á Virxe e prometeulle que dedicaría a súa vida á súa gloria.
Durante a súa vida, o Padre Pío tivo numerosos citas coa Virxe María, que lle falou e o aconsellou en varios momentos da súa existencia. Un dos máis coñecidos destes episodios ocorreu en 1915, cando o Padre Pío caeu gravemente enfermo e foi milagrosamente curado pola Virxe. Naquela ocasión, María pediulle que fixese voto de castidade perpetua e que se consagrase por completo á súa vontade.
O Padre Pío consideraba a Virxe María como propia nai espiritual e confiaba nela en cada momento da súa vida. Tiña gran confianza na Nosa Señora e sabía que ela o protexería sempre e o acompañaría no seu camiño de fe. Esta confianza tamén se manifestou na forma en que animaba aos seus devotos a recorrer con confianza á Nosa Señora, coa certeza de que ela acudiría no seu auxilio.
O gran corazón da Madonna
Hai unha historia, en particular, que á Santa lle encantaba contar sobre a Virxe. Xesús, andaba polo Paraíso e cada vez que o facía atopaba un gran número de pecadores, certamente non dignos de estar alí. Así que decidiu acudir a San Pedro para recomendarlle que fixese caso dos que entran no Ceo.
Pero durante 3 días consecutivos, Xesús, seguindo camiñando, atopouse sempre cos pecadores de sempre. Así, amonesta a San Pedro dicíndolle que lle quitará as chaves do Paraíso. San Pedro, nese momento, decidiu contarlle a Xesús o que vira, dille que María abría as portas do Paraíso todas as noites e deixaba entrar aos pecadores. Ambos levantaron as mans. Ninguén podía facer nada. María co seu gran corazón non esqueceu a ningún dos seus fillos, nin sequera ao menor dos pecadores.