O pensamento, a historia, a oración de Padre Pio hoxe 20 de xaneiro

Pensamentos de Padre Pio os días 19, 20 e 21 de xaneiro

19. Dea eloxios só a Deus e non aos homes, honra ao Creador e non á criatura.
Durante a túa existencia, saberá apoiar a amargura para participar nos sufrimentos de Cristo.

20. Só un xeneral sabe cando e como usar ao seu soldado. Agarda; tamén chegará a túa quenda.

21. Desconecta do mundo. Escoitame: unha persoa afoga en alta mar, unha afoga nun vaso de auga. Que diferenza atopas entre estes dous; non están igual de mortos?

A Padre Pío encantoulle esta oración

Lembre, Virxe María máis compasiva, que nunca se entendeu no mundo que alguén, recorrendo á súa protección, suplicando a súa axuda e pedindo o seu patrocinio, foi abandonado. Animado por tanta confianza, volvo cara a ti, Virxe Nai de Virxes, chego a ti e coas bágoas nos ollos, culpable de mil pecados, inclínome aos teus pés para pedir piedade. Oh nai da Palabra, non queres desprezar as miñas voces, pero amablemente escóitame e escoitame. - Que así sexa

A historia do día do Padre Pío

No xardín do convento había cipreses, árbores froiteiras e algúns piñeiros solitarios. Á sombra deles, no verán, Padre Pio, nas horas da noite, adoitaba parar cos amigos e uns cantos visitantes, para un pouco de refresco. Un día, mentres o Pai conversaba cun grupo de persoas, moitas aves, que se atopaban nas ramas máis altas das árbores, de súpeto comezaron a amolearse, a emitir peeps, urdidos, asubíos e trillóns. Entroncamentos, pardais, cadernas e outras variedades de aves levantaron unha sinfonía cantante. Esta canción, con todo, pronto molestou a Padre Pio, que levantou os ollos ao ceo e levou o dedo índice aos beizos, intimou o silencio cun decidido: "¡Suficiente!" Os paxaros, grilos e cigarras inmediatamente fixeron silencio absoluto. Os presentes quedaron profundamente abraiados. Padre Pio, como San Francesco, falara cos paxaros.