"A amizade de Deus" de San Ireneo, bispo

O Noso Señor, Palabra de Deus, primeiro levou aos homes a servir a Deus, despois converteunos nos seus amigos como servos, como el mesmo dixo aos seus discípulos: «Xa non os chamo servos, porque o servo non sabe o que fai o seu mestre; pero te chamei amigos, porque todo o que escoitei do Pai fíxeno saber "(Xn 15:15). A amizade de Deus concede a inmortalidade a quen se dispón debidamente.
En principio, Deus deu forma a Adán non porque necesitase home, senón por ter alguén en quen derramar os seus beneficios. En efecto, a Palabra glorificou ao Pai, permanecendo sempre nel, non só antes de Adán, senón tamén antes de toda creación. El mesmo declarouno: "Pai, gloríame antes de ti, con esa gloria que tiña contigo antes de que o mundo fose" (Xn 17: 5).
Mandounos seguilo non porque necesitase o noso servizo, senón para darnos a salvación. De feito, seguir o Salvador é participar na salvación, xa que seguir a luz significa estar rodeado de luz.
Quen está á luz certamente non é el para iluminar a luz e facela brillar, pero é a luz que o ilumina e o fai brillar. Non dá nada á luz, pero de aí recibe o beneficio do esplendor e todas as demais vantaxes.
Isto tamén é certo para o servizo a Deus: non trae nada a Deus e, por outra banda, Deus non precisa o servizo dos homes; pero aos que o serven e o seguen dálle vida, incorruptibilidade e gloria eterna. Outorga os seus beneficios a quen o serve polo feito de que o atenden e aos que o seguen polo feito de que o seguen, pero non se beneficia deles.
Deus busca o servizo dos homes para ter a oportunidade, o que é bo e misericordioso, para verter os seus beneficios sobre os que perseguen no seu servizo. Aínda que Deus non necesita nada, o home precisa de comuñón con Deus.
A gloria do home consiste en perseverar ao servizo de Deus. E por iso o Señor dixo aos seus discípulos: "Non me elixiches, pero eu escollín a ti" (Xn 15:16), mostrando así que non foron os que glorificalo seguíndoo, pero quen, polo feito de seguir o Fillo de Deus, foi glorificado por el. E de novo: "Quero que os que me deches estean comigo onde estou, para que contemplen a miña gloria" (Xn 17:24).