The Guardian Angel, a súa verdadeira misión

Os anxos son amigos inseparables, os nosos guías e profesores en todos os momentos da vida diaria. O anxo gardián é para todos: compañeirismo, alivio, inspiración, alegría. É intelixente e non nos pode enganar. Sempre está atento a todas as nosas necesidades e está listo para liberarnos de todos os perigos. O anxo é un dos mellores agasallos que Deus nos deu para acompañarnos no camiño da vida. Que importancia somos para el! Ten a tarefa de levarnos ao ceo e por iso, cando nos afastamos de Deus, séntese triste. O noso anxo é bo e nos ama. Recibimos o seu amor e pedímoslle de todo corazón que nos ensine a amar a Xesús e María cada día máis.
Que mellor ledicia podemos darlle que amar cada vez máis a Xesús e a María? Amamos co anxo María, e con María e todos os anxos e santos amamos a Xesús, que nos espera na Eucaristía.

Os anxos son puros e fermosos e queren que sexamos coma eles para a gloria de Deus.Por todo, os que se acheguen ao altar deben ser puros, porque a pureza do altar debe ser total. O viño debe ser claro, as velas de cera virxe, as corporais e as mantas brancas e limpas, e o anfitrión debe ser branco e sagrado para recibir ao rei das virxes e da pureza infinita: Cristo Xesús. Pero sobre todo, o alma do crego e dos fieis que presencia o sacrificio no altar.
Non hai nada máis fermoso que unha alma pura! Unha alma pura é unha alegría para a Santísima Trinidade, que crea nel a súa casa. Canto Deus ama as almas puras! Neste mundo tan cheo de impurezas, a pureza debe brillar en nós. Neste punto, estamos esixindo con nós mesmos, para que algún día poidamos parecer anxos.
Para chegar á pureza da alma pode ser moi útil facer un pacto cos anxos. Un pacto de axuda mutua de por vida. Un pacto de amizade e amor mutuo.
Parece que Santa Teresina do Bambín Xesús fixo este pacto co seu anxo, como era adecuado facer na Asociación de anxos aos que pertencía. Así, el dixo: "Inmediatamente despois da miña entrada no convento, fun recibido na asociación dos santos anxos. As prácticas que a Asociación me impuxo foron moi benvidas, xa que sentín unha particular inclinación a invocar os espíritos benevolentes do ceo, especialmente aquel a quen Deus me deu como compañeiro en soidade "(MA fol 40).
Así, se o fixo e foi útil para ela na súa viaxe cara á santidade, polo que tamén nos pode ser útil. Lembremos o vello lema: Dime con quen acompañas e xa che direi quen es. Se camiñamos da man cos anxos, especialmente co noso anxo gardián, algo do seu xeito de ser acabará infectándonos. Estamos puros e despexados de pensamentos, sentimentos, desexos, palabras e accións. Somos puros na nosa mente de non mentir nunca.
Mantemos os ollos puros para ver se algo nos ensucia a alma. Levamos unha vida xusta, sempre respectuosa, sincera, responsable, auténtica e transparente, no máis verdadeiro sentido do termo.
Pedimos ao noso anxo que a graza sexa pura para que a luz de Deus brille con máis forza nos nosos ollos, nos nosos corazóns, na nosa vida. Que a nosa vida resplandeza coa pureza dos anxos! E os anxos estarán felices de estar connosco en amizade.

Todos os anxos son puros e gustaríanos construír a paz arredor deles. Pero neste mundo, en que hai tanta violencia, é importante que os invocemos para pedirlles paz, para nós, para a nosa familia e para todo o mundo.
Quizais ofendamos a alguén, sen sequera entendernos, e non queren perdoarnos, sostéñannos rencor e non queren falar connosco. Neste, como en moitos outros casos, é importante preguntar ao anxo da persoa que ten unha escordadura, que prepara o seu corazón para a paz e a reconciliación. É evidente que por moi mal que sexa a persoa que nos ofendeu, o seu anxo é bo. Por iso, invocar ao seu anxo pode axudar a resolver as cousas. Isto pode suceder cando temos que resolver un problema importante con outras persoas e chegar a un acordo decisivo. Nestes casos é moi eficaz pedir aos anxos que preparen a mente e o corazón de todos para alcanzar un compromiso xusto, sen enganos nin mentiras.
Ás veces pode ocorrer que nos ofendan sen sentido, que nos traten mal ou que nos castigan sen motivo. En todos estes casos convén pedir axuda ao noso anxo para axudarnos a perdoar máis facilmente, aínda que pareza tan complicado.
Pensamos en moitas familias divididas. Tantas cónxuxes que non falan entre si, non se aman nin se enganan, tantas familias onde viven nun clima de violencia continua e onde os nenos sofren o que non pode dicir. Que ben pode traer anxos invocantes! Non obstante, moitas veces falta de fe e non poden actuar, quedan atrapados e miran tristemente as moitas desintegracións e as moitas violencias familiares.
Que amargura cando se recorre a videntes, feiticeiros ou miles de millóns para arranxar as cousas. A miúdo empeoran e algúns esixen compensacións. Pedimos aos nosos anxos que acheguen a paz ás nosas familias.
E convertémonos en nós mesmos para os demais, anxos de paz.