As 25 cousas que fan as almas no purgatorio

Esas almas benditas:

Adoran a máis augusta Tríada, Pai, Fillo e Espírito Santo, adoran á Palabra encarnada o Redentor divino, cuxas adorables feridas eran fontes inesgotables de grazas: adoran os decretos divinos e as disposicións divinas que aínda non permiten a entrada ao Ceo. .

Aman ao seu Deus con amor puro e ardente: aman ao Pai celestial con cariño filial, aman ao divino Cónxuxe cun amor de simpatía e compracencia, aman ao Amigo verdadeiro e fiel cun amor sincero á amizade. Aínda aman con amor agradecido a quen os axuda e apoia nas súas amargas dores.

ADMIRE as inefables perfeccións e infinitos atributos de Deus que seguramente gozarán eternamente; admiren o estupendo entrelazamento das copiosas grazas e as mil circunstancias que Deus os dirixiu ao porto da salvación eterna.

Anhelan cun desexo moi ardente de ver a Deus, posuílo, gozalo eternamente e aínda desexan que acudamos na súa axuda e aceleremos a súa eterna felicidade cos nosos sufraxios.

Cantan a bondade e a misericordia de Deus que os liberou de mil perigos e os colocou no lugar da salvación.

Confesan a máis alta xustiza de Deus recoñecendo que mereceron demasiado as dores que sofren.

DETEST con todo o horror e a abominación non só o pecado grave e mortal que, aínda que absolto no tribunal da penitencia, aínda os fai xemer no Purgatorio, senón tamén todas as pequenas faltas e defectos que alí afastan do seu ben máis desexado.

DESEXAN posuílo.

EXPLICA Con ver ardentemente a Deus, amor puro e desinteresado, cada pensamento menos recto, cada desexo menos puro, cada afecto menos santo, cada palabra que non é cautelosa e ociosa, cada acto non regulado pola santa lei de Deus.

Fixan continuamente a súa mirada en Deus, no seu bo pracer, no seu glorioso reino; só a Deus se lles dirixe a mente, só a Deus latexa o seu corazón.

Confían só en Deus, na fidelidade da súa palabra e das súas promesas, confían na omnipotencia do Pai, na sabedoría do Fillo e no amor do Espírito Santo.

GEMONO polas atroces dores que sofren, polo desexo e as ansias amorosas de ver pronto a Xesús, contemplalo e gozalo para sempre.

MIRAN E XULGAN moi diferente do que fixeron na terra; miran as cruces, a pobreza e o desprezo tolerado como unha escaleira pola que Deus os fixo misericordiosamente ascender ao ceo; xulgan a riqueza, o enxeño, a saúde, o tempo, non como motivos para presumir e vanagloria, senón como talentos para comerciar, como moedas para mercarnos o ceo.

Invocan a nosa piedade, os nosos sufraxios, pídenos unha pinga para arrefriar os ardores dese lume que os queima. Invocan axuda, algúns de nenos, que de pais, de amigos, invocan a túa oración que descende coma un anxo para liberalos desas chamas.

Interceden por nós e pola nosa saúde, son mediadores entre nós e Deus para obter beneficios e grazas del na orde espiritual e corporal, interceden grazas de vitoria sobre as paixóns; interceden pola conversión duns e forza para perseverar por outros.

Eloxian a Deus, os seus admirables atributos, as súas amables perfeccións, loan con todo o ímpeto da mente e do corazón, desexando compensalo pola honra da que o defraudaron na terra co pecado; louvan a María a soberana a súa benefactora.

MEDITA! Meditan sobre os atributos de Deus, sobre o seu infinito amor polas almas, sobre a vida de Xesús, sobre os atroces sufrimentos sufridos por el polo seu amor; meditan sobre a terra que deixaron, o Purgatorio onde sofren, o Paraíso que os agarda.

NOBILITA nesas chamas purgadoras, coma o ouro no lume; e embelecen a imaxe de Deus que levan tallada neles e que Deus creara branca e inmaculada, pero que mancharon de pecado.

Ofrecen con verdadeiro amor, con agarimosa gratitude ofrecen as nosas oracións a Deus, os nosos votos, ofrecen a Deus os actos da nosa caridade, ofrecen continuamente a homenaxe de todo o seu ser e as dores que sofren para satisfacer a xustiza divina.

ORE! Que modelo de oración humilde, amorosa, confiada e continua nos vén da santa escola do Purgatorio! A oración das almas que sofren conmove o corazón de Deus e seguramente será escoitada.

REPARAN as faltas cometidas na vida, reparan o orgullo aceptando a humillación do castigo, reparan a desobediencia conformando perfectamente a súa vontade á de Deus, reparan a infidelidade ao amor divino, amando ardentemente.

Gozade porque evitaron o inferno e están confirmados na graza, alegrádevos porque saben sen dúbida que deben entrar no Ceo para ser eternamente felices; alegrádevos porque verán canto antes o rostro máis encantador de Xesús e a súa nai máis tenra María.

Sofren inmensamente a privación de Deus, sofren a impotencia para acelerar este momento tan bendito; sofren no lume que os rodea e purifica, e esta única dor supera todos os sufrimentos e dores do mundo unidos.

Humíllanse baixo a lacra de Deus que os purifica, baixo a súa man paterna, que nesas lapas purgadoras vén limpándoas das manchas contraídas polo pecado.

Só queren o que Deus quere, porque a súa vontade converteuse nunha coa de Deus.