As aparicións de Medjugorje: os 10 segredos de Nosa Señora e a visionaria Vicka

Janko: Vicka, xa che dixen que non podo entender por que tes unha discreción incomprensible entre ti cando se trata do Signo da Nosa Señora ou dos seus segredos; aínda así son cousas das que falou moito contigo.
Vicka: Que che parece estraño?
Janko: Non me sorprende que nos gardes estas cousas en segredo, pero sorpréndeme que non fales diso entre vós. De feito, cada un de vós confioume que nin sequera ten a menor tentación de falar diso entre vós, aínda que non todos sabedes as cousas de igual xeito respecto diso. Mire, por exemplo, o caso de María.
Vicka: Que caso?
Janko: Isto. Que eu saiba, é a única que non sabe cando a Nosa Señora deixará o seu Token prometido, pero só sabe de que natureza é ese Token. Non obstante, díxome que nunca sentiu o desexo de preguntarlle a ningún; e tampouco sentes o desexo de dicirlle.
Vicka: Na miña opinión non hai nada estraño niso.
Janko: Como non? Na miña opinión, non é estraño que non fales destas cousas; pero que nin sequera o queres facer, non o entendo.
Vicka: E como gardas os segredos da confesión?
Janko: Perdón, Vicka, pero creo que é un pouco diferente.
Vicka: Quizais sexa diferente para ti, pero non para nós.
Janko: Está ben. Entón, podemos acabar dicindo que nunca se ten a tentación de contarlle algo a alguén?
Vicka: Non, nunca. Como é entón, non sei como explicar. A Nosa Señora axúdanos e é ela quen garda os seus segredos.
Janko: Canto tempo os conservará?
Vicka: Sempre que o queira. Isto verémolo.
Janko: Algúns o verán, pero outros non. Mentres tanto, sempre quedei no punto de partida ...
Janko: Vicka, sempre que falamos das aparicións de Nosa Señora, normalmente tamén falamos dalgúns dos seus segredos. Este tamén foi o caso en Medjugorje.
Vicka: Non sabía nada diso. Non sei se me podes crer, que non sabía nada das aparicións de Nosa Señora en Lourdes, mentres levaba máis dun ano reuníndome con ela, en Podbrdo e Medjugorje. Podía cantar e cantar "É a hora tan piadosa" [a canción de Lourdes], pero non tiña nin a máis mínima idea de que era. E para ser honesto, non quero escoitar unha palabra sobre os segredos da Nosa Señora, excepto os de Medjugorje, se algo che interesa.
Janko: Claro que me importa. Tentei moitas veces penetrar no seu significado, pero con todo isto seguía sendo un misterio para min.
Vicka: Que podo facer? Os misterios son misterios.
Janko: Creo que estás demasiado pechado nisto.
Vicka: Podes pensar o que queiras. Sei o que se me permite dicir e o que non se me permite dicir.
Janko: Está ben. Polo que fun capaz de entender, nin sequera falemos entre eles do sinal ou dos segredos.
Vicka: Pouco ou nada.
Janko: Por que? Cando che pregunto algo, por exemplo, se a Nosa Señora a prohibiu, simplemente pretendas non escoitar o que che pido.
Vicka: ¡De verdade non o sentimos! Despois non queremos falar disto e xa está.
Janko: Por que?
Vicka: Adiante se aínda tes algo.
Janko: Antes de nada dime cantos segredos a Nosa Señora prometeu confiarche.
Vicka: Sábelo con certeza. Pero repito: díxonos que nos revelaría dez segredos.
Janko: A cada un de ti es ti?
Vicka: Que eu saiba, todos.
Janko: ¿Son os mesmos segredos para todos?
Vicka: Si e non.
Janko: En que sentido?
Vicka: Xa está: os segredos principais son os mesmos. Pero pode que alguén teña algún segredo que lle preocupe persoalmente.
Janko: Tes algún destes segredos?
Vicka: Si, un. Isto só é sobre min.
Janko: ¿Tamén outros teñen segredos así?
Vicka: Non o sei. Paréceme que Iván ten algúns.
Janko: Sei, porque me dixeron, que Mirjana, Ivanka e María non teñen ningunha. Non sei do pequeno Jakov; non quixo responder a esta pregunta. Iván, por outra banda, díxome unha vez que ten tres que só lle preocupan.
Vicka: Díxenche o que sei.
Janko: Dime de novo: en orde numérica, cal é o segredo que só che preocupa?
Vicka: Déixame en paz! Isto só me refire!
Janko: Pero polo menos podería dicirme iso sen revelar o segredo.
Vicka: Se realmente o queres saber, é o cuarto. Agora cala.
Janko: Entón non me podes dicir nada máis?
Vicka: Avanza. O que podería dicir dixenllo.
Janko: Algo máis?
Vicka: Non. Se non, o segredo xa non sería secreto.
Janko: Vicka, podes dicirme cantos segredos recibiches ata agora?
Vicka: Otto, por agora. [Recibiu o noveno o 22 de abril de 1986].
Janko: Xeralmente sábese que Nosa Señora, no último segredo que lle revelou, anunciou algo terrible para o home. De verdade é así?
Vicka: Se dis que sabes, que aínda queres?
Janko: Pero non me podes dicir nada máis?
Vicka: Realmente non. Iso é todo.
Janko: No noveno e décimo segredo Mirjana díxonos que hai algo aínda máis grave.
Vicka: Está ben, escoitámolo. É bo reflexionar sobre isto.
Janko: Pero realmente non dis nada máis?
Vicka: Que podo dicir? Sei sobre estes dous segredos coma ti.
Janko: Podes dicirme polo menos isto: ¿sabes exactamente o que pasará, en función de cada segredo?
Vicka: só o sei polos que recibín.
Janko: ¿Mesmo sabes cando se farán realidade?
Vicka: Non sei, ata que a Nosa Señora me o revela.
Janko: Mirjana di que sabe exactamente o que pasará e cando.
Vicka: Sábeo porque Nosa Señora revelouno, xa que xa non se lle aparece.
Janko: Significa que non se podería dicir e non sabe se algún dos segredos do mundo se realizará antes da manifestación do Signo prometido por Nosa Señora.
Vicka: Díxenche que non sei. O que non sei, non o sei.
Janko: Cres que Jvanka e María saben isto?
Vicka: Non estou seguro, pero creo que o saben.
Janko: Está ben. ¿Sabes se todos os segredos se farán realidade?
Vicka: Non necesariamente. Por iso, a Nosa Señora dixo que debemos orar e xaxurar para mitigar a ira de Deus.
Janko: Fixeches ben aquí. Pero, ¿sabes algún segredo que Deus mitigou porque rezou e xaxuou? De feito, quen se retirou por completo?
Vicka: non sei.
Janko: Si, si. Segundo Mirjana, ocorreu co sétimo segredo. ¿Recordas de que se trata?
Vicka: Agarda un pouco. Si, si, tamén o recordo.
Janko: Pero para nós, é bo telo retirado?
Vicka: Si. Pero sería bo para alguén acertalos.
Janko: Grazas, Vicka. Creo que te estreitei demasiado. Pero dime unha cousa máis: dime se é difícil gardar estes segredos.
Vicka: En absoluto!
Janko: Cústame crer.
Vicka: Que podo facer ao respecto?
Janko: Algunha vez tiveches a tentación de revelar algúns segredos a alguén, por exemplo a túa nai, a túa irmá, algún amigo?
Vicka: Non, nunca.
Janko: Como é que?
Vicka: Non sei. Probablemente debería preguntarllo a Nosa Señora. Este é o seu facer.
Janko: Está ben. ¿O pequeno Jakov sabe todo sobre os segredos da Nosa Señora?
Vicka: Si, sábeo todo! De feito, mellor ca min.
Janko: E como consegues gardar o segredo?
Vicka: Isto tamén, mellor ca min.
Janko: Vicka, vexo que es demasiado tacaño con palabras aquí e vexo que os segredos, despois de todo o que dixemos, seguen sendo aínda máis secretos. Entón creo que é mellor rematar.
Vicka: Probablemente sexa o mellor.
Janko: Está ben e moitas grazas.