Conversas entre Santa Gemma Galgani e o seu anxo de garda

Da Paul Tescione - 24 Xullo, 2019

Santa Gemma Galgani (1878-1903) tivo a compañía constante do seu patrón Angel, co que mantivo unha relación familiar. Ela o viu, rezaron xuntos e ata a deixou tocalo. En definitiva, Santa Gemma consideraba ao seu Anxo Gardián como un amigo sempre presente. Prestoulle todo tipo de axuda, incluso levando mensaxes ao seu confesor en Roma.

Este sacerdote, Don Germano de San Stanislao, da Orde dos Pasionistas, fundada por San Paolo della Croce, deixou a narración da relación de Santa Gemma co seu protector celestial: "Con frecuencia, cando lle preguntaba se o Anxo Gardián permaneceu sempre nela. colocado ao seu lado, Gemma volveuse cara a el completamente a gusto e caeu inmediatamente nun éxtase de admiración mentres o fixase. "

Ela o viu todo o día. Antes de durmir, pediulle que vixiase a cama e fixese un sinal da cruz na testa. Cando espertou pola mañá, tivo a inmensa alegría de velo ao seu lado, segundo ela mesma lle dixo ao seu confesor: "Esta mañá, cando me espertei, el estaba alí xunto a min".

Cando foi á confesión e necesitaba axuda, o seu anxo axudouna sen demora, xa que di: "[El] lémbrame as ideas, tamén me dicta algunhas palabras, para que non teña dificultades para escribir". Ademais, o seu anxo custodio era un sublime mestre da vida espiritual e ensinoulle a seguir rectamente: "Lembre, filla miña, que a alma que ama a Xesús fala pouco e se abnega moito. Ordénolle, por parte de Xesús, que non opines nunca, a non ser que se esixa de ti e que nunca defendas a túa opinión, senón que deas inmediato ". E engadiu de novo: "Cando teñas algunha carencia, dígalo de inmediato sen esperar a que che pregunten. Finalmente, non esquezas protexer os ollos, porque os ollos mortificados verán as belezas do ceo ".

Aínda que non era relixiosa e levaba unha vida común, Santa Gemma Galgani quixo, con todo, consagrarse do xeito máis perfecto ao servizo do Noso Señor Xesucristo. Non obstante, como ás veces pode suceder, o simple desexo de santidade non é suficiente; requírese a instrución sabia de quen nos guía, aplicada con firmeza. E así sucedeu en Santa Gemma.

O seu amable e celeste compañeiro, que estivo en todo momento baixo a mirada, non deixou de lado a severidade cando, por calquera deslizamento, o seu protexido deixou de seguir os camiños da perfección. Cando, por exemplo, decidiu poñer unhas xoias de ouro, con certa satisfacción, para visitar a un familiar do que as recibira como agasallo, escoitou un aviso saudable do seu Anxo, de volta á casa, que a miraba con gravidade: "Lembre que os preciosos colares, por embelecemento da noiva dun rei crucificado, só poden ser as súas espinas e a súa cruz".

Se fose a ocasión en que Santa Gemma se desviou da santidade, de inmediato se deixou sentir unha censura angélica: "¿Non te avergoñas de pecar ante a miña presenza?". Ademais de ser custodio, está claro que o Anxo Gardián cumpre a excelente tarefa de mestre de perfección e modelo de santidade.

Fonte: http://it.aleteia.org/2015/10/05/le-conversazioni-tra-santa-gemma-galgani-e-il-suo-angelo-custode/