As sete alegrías de María na terra: guía para a devoción

A Virxe mesma tería amosado o seu gusto ao aparecer a San Arnolfo de Cornoboult e a San Tomás de Cantorbería para alegrarse das delicias que lle prestaron en honra ás súas alegrías da terra e invitándoas a honrar tamén ás do ceo que enumeraron. Un gran devoto e apóstolo de alegría foi San Bernardino (como todos os santos franciscanos) que dixo que todas as gracias que recibira debían a esta devoción.

Os chaplets pódense usar na novena en todas as festas da Madonna

As sete alegrías de María SS. na Terra

I. Alegrádevos, María chea de gracias, que, saudada polo Anxo, concibiu a Divina Palabra no teu útero virxinal cunha alegría infinita da túa alma máis santa. Ave

II. Alegrádevos, María que está chea do Espírito Santo, e levada por un afiado desexo de santificar ao Divino Precursor, emprendeches unha desastrosa viaxe, superando as altas montañas de Xudea, para visitar á túa parenta Isabel, da que che encheu un magnífico eloxio, e en cuxa presenza, criada en espírito, publicaches a gloria do teu Deus coas palabras máis enérxicas

III. Alegrádevos, María sempre virxe, que sen dor algunha que deu a luz, anunciada polos espíritos benditos, adorada polos pastores e respectada polos reis, ese Mesías divino que tanto desexabas para a saúde común. Ave

IV. Alegrádevos, María, que, chegados desde o Oriente os Reis Magos acompañados por unha estrela milagrosa para adorar ao teu Fillo, vícheslles, postrados aos seus pés, rendíndolle as debidas homenaxes e recoñecérono por verdadeiro Deus, Creador, Monarca e Salvador do mundo. . ¡Que ledicia xa sentiches, bendita nai, ao ver tan pronto a súa grandeza recoñeceu e anunciaba a futura conversión dos xentís! Ave

V. Alegrádevos, María, que despois de buscar o teu Fillo triste durante tres días con extrema mágoa, o atopaches no Templo entre os médicos marabillados coa súa sabedoría prodixiosa e a facilidade coa que resolveu as dúbidas máis sutís e explicoulle o puntos máis difíciles da Sagrada Escritura. Ave

TI. Alegrádevos, María, que despois de estar todo o venres e o sábado inmersos nun mar de afliccións, estiveste prodixiosamente xestionado e revivido cunha alegría igual ao teu máximo mérito o domingo ao amencer ver a túa vida levantada da morte á vida. Fillo Divino, a alma dos teus pensamentos, o centro dos teus afectos, e velo acompañado polos santos Patriarcas, triunfador da morte e do inferno, tan cheo de gloria, como xa fora dous días antes co saqueo de dor e ignominia. Ave

VII. Alégrate, María, de que acabaches coa túa Santísima vida cunha morte que foi toda doce e gloriosa, causada unicamente polo ardor do teu amor por Deus; e alegrádevos de que, en canto o espírito exhalase, fose coroado polas SS. Trindade como raíña do ceo e da terra, co teu propio corpo asumido á dereita do Fillo Divino e vestido cun poder que non coñece límites. Ave, Gloria