Carta ao meu fillo

Querido meu fillo, desde a cama da miña casa, no fondo da noite, estou escribindo esta liña para non ensinarche algo, a vida mesma faralle aprender o que precisa, pero síntome como o pai e tendo a responsabilidade de que o pai che diga a verdade.

Si, meu querido fillo, a verdade. Moitas veces cremos que esta palabra é a contraria á mentira, pero en realidade queremos dicir que comprendemos o verdadeiro significado da vida. Despois de tantos erros, tantas buscas, tantas viaxes, lecturas e estudos, a verdade revelouse a min non porque a atopei senón porque Deus tivo piedade.

O meu fillo, o motor do mundo é o amor. Esta é a verdade. O momento en que ama aos teus pais, o momento en que ama o teu traballo, o momento en que ama á túa familia, aos teus fillos, aos teus amigos e como dixo Xesús incluso aos teus inimigos, entón estás feliz, entón entendiches o verdadeiro sentido da existencia humana, entón comprendeu a verdade.

Xesús dixo "buscar a verdade e a verdade liberarache". Todo se move arredor do amor. Deus mesmo dá grazas infinitas a quen ama. Vin que os homes se desgastaban do amor, vin aos homes que o perderon todo por amor, vin aos homes morrer por amor. A súa cara, aínda que o seu final fose tráxico, pero esa traxedia provocada polo amor fixo feliz a esas persoas, facíaas verdadeiras, persoas que comprendían a vida, lograran o seu propósito. En vez diso, vin aos homes porque a pesar de acumular riquezas pero carentes de caridade e amor chegaron ao último día da súa vida entre arrepentimentos e bágoas.

Moitos vinculan a súa felicidade coas crenzas, coa relixión. Fillo meu, a verdade é o ensino que nos deron os fundadores das relixións. O propio Buda, Xesús ensinou paz, amor e respecto. Se algún día serás unha relixión cristiá, budista ou outra, toma como exemplo os líderes destas relixións e siga as súas ensinanzas para alcanzar o verdadeiro propósito da vida.

O meu fillo, entre os tormentos da vida, as preocupacións, as molestias e as cousas fermosas sempre manteñen a mirada fixada na verdade. Constrúe tamén a túa existencia, pero recorda que contigo non traerás nada do que conquistaches, pero o último día da túa vida só traerás contigo.

De neno pensabas nos teus xogos, no teu teléfono móbil. Adolescente que buscabas o teu primeiro amor. Entón, cando creceu, pensou en crear un traballo, unha familia, pero cando alcanzaches a metade da túa vida preguntábache "que é a vida?" A resposta pódese atopar nesta carta “a vida é unha experiencia, unha creación de Deus que debe volver a Deus. Só tes que descubrir a túa vocación, vivir, amar e crer en Deus, todo o que ten que pasar sucederá aínda que non o desexes. Esta é a vida ".

Moitos pais contan aos seus fillos o mellor xeito de ir, meu pai fixo o mesmo. En vez diso, dígoche que descubras a túa vocación, o teu talento e durante a vida que aumentas estes talentos. Só así estarás feliz, só así poderás amar e crear a túa obra mestra: a túa vida.

Descubre o teu talento, cre en Deus, ama, ama a todos e sempre. Este é o motor que move toda a existencia, o mundo enteiro. Desexo dicirche isto. Se fas isto, faime feliz aínda que non fagas moitos estudos, aínda que non será rico, aínda que o teu nome estará entre os últimos, pero polo menos estarei feliz porque escoitando os consellos de teu pai terás entendido cal é a vida e aínda que non estea entre os grandes homes tamén estarás feliz. ¿Sabes por que? Porque a vida quere que descubra o que é. E cando entendes o que dixen nesta carta, a vida, o amor e a felicidade coincidirán.

ESCRITO DE PAOLO TESCIONE