Indulxencia parcial e plenaria: a diferenza e que é

INDULXENCIA PARCIAL

A indulgencia parcial pódese mercar varias veces no mesmo día.

Neste tipo de indulxencia a cantidade de remisión da pena por pecado é proporcional ao fervor e ao desapego do mal que posúen os fieis. Catro concesións de indulxencia parcial merecen unha mención especial:

1. Aos fieis que, cumprindo os seus deberes e soportando as adversidades da vida, elevan a súa alma a Deus, engadindo, aínda que só sexa mentalmente, unha piadosa invocación (por exemplo: "Pai", "Fágase a túa vontade", "Sangue de Cristo, sálvame", "meu Deus", etc.).

2. Aos fieis que, cun espírito de fe e un espírito misericordioso, poñen os seus bens, o seu traballo, os seus dons de espírito ao servizo dos que teñen necesidade material e espiritual.

3. Aos fieis que, nun espírito de penitencia, se privan espontaneamente de algo lícito e agradable, cuxa renuncia implica un sacrificio persoal.

A INDULXENCIA PLENARIA

A indulxencia plenaria pódese mercar só unha vez ao día, para adquirila, ademais da exclusión de calquera apego ao pecado, incluso venial, é necesario levar a cabo o necesario (visita a unha igrexa ou outra) e cumprir tres condicións:

1. confesión sacramental con absolución;

2. Comunión eucarística feita durante a semana anterior;

3. oración segundo as intencións do Pontífice; xeralmente consiste na recitación dun Pai Noso e unha Ave María. Non obstante, os fieis son libres de substituír estas outras dúas oracións que el prefire.

Mención especial merecen algunhas concesións especiais de indulxencia plenaria (sempre tendo en conta que só se pode usar unha vez ao día:

1. adoración das SS. Sacramento durante polo menos media hora;

2. lectura piadosa da Sagrada Biblia durante polo menos media hora;

3. piadoso exercicio do Vía Crucis;

4. recitando o Rosario mariano nunha igrexa ou oratorio público, na familia ou nunha comunidade relixiosa ou nunha asociación piadosa;

5. a visita a unha igrexa na festa da Porziuncola (2 de agosto) e na conmemoración dos mortos (2 de novembro), coa recitación dun Pai Noso e un Credo;

6. no artigo mortis (no momento da morte) para os que invocan o santísimo nome de Xesús e María e aceptan a vontade do Pai celestial.