A inquietude que acompañou ao Padre Pío dende pequeno

Padre Pio era un home de fe e a súa vida estivo marcada pola súa profunda devoción a Deus.Porén, como moitas persoas de fe, tamén el viviu momentos de dúbida e malestar sobre a vontade de Deus na súa vida. Unha inquietude que sempre chamou "a súa espiña".

En particular, o Padre Pío dubidaba moitas veces dos seus capacidade para escribir e comunicarse A mensaxe de Deus de forma eficaz, era difícil para el aceptar que Deus podía usar as súas palabras e a súa voz para transmitir a súa vontade.

Esta inquietude acompañouno toda a vida, pero nunca o fixo renunciar á súa misión de difundir o Palabra de Deus. De feito, grazas á súa profunda humildade e á súa sinceridade, as súas palabras convertéronse en tan poderosas e conmovedoras para millóns de persoas en todo o mundo.

A estigmatización e o fin das súas dúbidas

O que acougou esta espiña e, finalmente, as súas dúbidas foi un dos acontecementos máis extraordinarios da súa vida: o estigmatización, é dicir, a recepción dos signos da Paixón de Xesucristo no seu corpo.

O Padre Pío comezou a mostrar estes sinais 1918, e desde entón ata a súa morte, o 23 setembro 1968, continuou sufrindo as feridas de Cristo nas súas mans, pés e costados. Esta experiencia achegouno aínda máis ao Señor e foi para moitos testemuño da súa santidade.

O Padre Pío era un home extraordinario, que viviu unha vida chea de dor e sufrimento. Pero tamén era un home de fe extraordinaria e gran coraxe, que sabía superar as dificultades da vida debido á súa forte devoción ao Señor.

O seu exemplo segue aínda hoxe inspirando a moitos fieis en todo o mundo, e a súa figura segue sendo unha das máis importantes da historia de Igrexa católica.