Xullo, o mes do precioso sangue de Xesús: 1 de xullo

Xullo, mes do precioso sangue de Xesús

1 de xullo SOLEMNIDADE DO PREZ.MO SANGUE

OS SETE EFICIOS
Ven, adoramos a Cristo, o Fillo de Deus, que nos redimiu co seu sangue. Para rescatarnos, Xesús derramou o seu sangue sete veces! Non se debe buscar o motivo de copias e dolorosas efusións na necesidade de salvar o mundo, porque unha soa gota tería sido suficiente para salvalo, pero só no seu amor por nós. Na madrugada da historia humana produciuse un grave suceso de sangue: o fratricidio de Caín; Xesús, nos albores da súa vida terrestre, quere comezar a redención coa primeira saída de sangue, a da Circuncisión, vertida nos mesmos brazos da Nai, como o primeiro altar do Novo Testamento. A continuación, a primeira digna ofrenda da terra elévase cara a Deus e, a partir de entón, El verá a humanidade xa non coa mirada da xustiza, senón da misericordia. Pasaron anos desde esta primeira saída - anos de humilde escondido, de privacións e traballo, de oración, de humillacións e persecucións - e Xesús comeza a súa pasión redentora no xardín das aceitunas, vertendo suor de sangue. Non son as dores físicas que o fan sudar sangue, senón a visión dos pecados de toda a humanidade, que inocentemente se tomou, e a negra ingratitude dos que pisarían o seu sangue e rexeitaron o seu amor. Xesús verte de novo o sangue no flaxelo para purificar especialmente os pecados da carne, porque "por unha plaga púlida non podería haber ningún medicamento máis sa". Cipriano). Máis sangue na coroa de espinas. É Cristo, o rei do amor, quen no lugar do dourado elixiu a dolorosa e sanguenta coroa de espinas, de xeito que o orgullo humano se dobra ante a Maxestade de Deus. Outro sangue ao longo do doloroso camiño, baixo a pesada madeira da cruz, no medio de insultos, blasfemias e golpes, o tormento dunha Nai e o choro das piadosas mulleres. "Quen queira vir despois de min - di - se nega a si mesmo, colle a súa cruz e ségueme". Polo tanto, non hai outro xeito de chegar ao monte da saúde que o bañado polo sangue de Cristo. Xesús está no Calvario e verte de novo o sangue das mans e dos pés pegados á cruz. Desde o cumio desa montaña - o verdadeiro teatro do amor divino - esas mans sangrientes acoden a unha ampla aperta de piedade e misericordia: "Ven a todos!". A cruz é o trono e a cadeira do precioso sangue, o emblema que levará aos séculos saúde e nova civilización, o signo do triunfo de Cristo sobre a morte. Non podía faltar o sangue máis xeneroso, o do Corazón, só as últimas pingas que quedan no corpo do Salvador e el dános a través da ferida, que o golpe de lanza abre ao seu lado. Así Xesús revela os segredos do seu corazón á humanidade, para que lle lea o seu inmenso amor. Así foi como Xesús quixo espremer todo o sangue de todas as veas e dalo xenerosamente aos homes. Pero que fixeron os homes desde o día da morte de Cristo ata hoxe para reciprocar tanto amor? Os homes seguiron sendo incrédulos, blasfemando, odiando e matándose mutuamente, para ser deshonestos. Os homes pisaron o sangue de Cristo.

EXEMPLO: En 1848 Pío IX, debido á ocupación de Roma, viuse obrigado a refuxiarse en Gaeta. Aquí foi o servo de Deus don Giovanni Merlini e prognosticoulle ao Santo Pai que se prometera estender a festa do Santísimo sangue a toda a Igrexa, pronto volvería a Roma. O Papa, despois de reflexionar e rezar, o 30 de xuño de 1849 fíxolle responder que o faría non por votación, senón espontaneamente, se a predición se fixera realidade. Fiel á promesa, o 10 de agosto do mesmo ano, asinou o primeiro domingo de xullo o decreto para a extensión da festa da Moita Sangue a toda a Igrexa. San Pío X. en 1914, fixouno o primeiro de xullo e Pío XI en 1934, en memoria do XIX Centenario da Redención, elevouno a un rito de dobre clase. En 1970 Paulo VI, tras a reforma do calendario, uniuse á Solemnidade do Corpus Domini, co novo título de Solemnidade do corpo e sangue de Cristo. O Señor aproveitou a profecía dun santo misioneiro para a extensión desta festa a toda a Igrexa e así quixo demostrar o querido que era o culto ao seu sangue precioso.

FINALIDADE: Practicarei este mes, en unión co sangue precioso, rezando especialmente pola conversión dos pecadores.

GIACULATORIA: Sangue de Xesús, prezo da nosa rescate, bendiga para sempre!