Maio, mes de María: meditación o día 23
O ESCAPE A EGIPTO
DÍA 23
Ave María.
Invocación. - María, nai de misericordia, roga por nós!
Segunda dor:
O ESCAPE A EGIPTO
Os Reis Magos, advertidos polo Anxo, volveron á súa terra natal para non volver a Herodes. Este último, enfadado por sentirse decepcionado e temendo que o nacido Mesías algún día o tomase o trono, propúxose matar a todos os fillos de Belén e dos arredores, de dous e menos anos, coa insensata esperanza de implicar a Xesús tamén na masacre.
Pero o Anxo do Señor apareceu a José no seu sono e díxolle: Levántate, toma o Neno e a súa Nai e foxe a Exipto; estarás alí ata que che digo. De feito, non tardan moito en que Herodes busca que o Neno o mata. - José levantouse, colleu ao Neno e a súa nai durante a noite e foi a Exipto; alí permaneceu ata a morte de Herodes, de xeito que se cumpriría o que dixera o Señor a través do Profeta: "Eu chamei a meu fillo de Exipto" (San Mateo, II, 13).
Neste episodio na vida de Xesús consideramos a dor que sentiu Nosa Señora. Que angustia para unha nai saber que un home forte e prepotente está sendo buscado á morte do seu fillo. Debe fuxir inmediatamente, pola noite, na estación de inverno, para ir a Exipto, a unhas 400 millas de distancia. Abrace as molestias dunha longa viaxe, polas estradas incómodas e polo deserto. ¡Ir a vivir, sen medios, a un país descoñecido, descoñecendo o idioma e sen o confort dos familiares!
A Nosa Señora non dixo ningunha queixa, nin contra Herodes nin cara á Providencia, que dispuxo todo. Lembrará a palabra de Simeón: Unha espada perforará a túa propia alma. -
É providencial e humano establecerse. Despois de varios anos de residencia en Exipto, Nosa Señora, Xesús e San José aclimatáronse. Pero o Anxo ordenou volver a Palestina. Sen dar pretextos, María retomou a viaxe de volta, adorando os deseños de Deus.
¡Que lección deben aprender os devotos de María!
A vida é unha mestura de contratempos e decepcións. Sen a luz da fe, o desacougo podería prevalecer. Hai que mirar os acontecementos sociais, familiares e individuais con lentes celestiais, é dicir, ver en todo o traballo da Providencia, que dispón todo para o ben maior das criaturas. Non se poden examinar os plans de Deus, pero co tempo, se reflexionamos, estamos convencidos da bondade de Deus en ter permitido esa cruz, esa humillación, ese malentendido, ao impedir ese paso e no situándonos en circunstancias imprevistas.
En todas as oposicións intentamos non perder a paciencia e confiar en Deus e en María Santísima. Conformémonos coa vontade de Deus, dicindo humildemente: Señor, a túa vontade farase!
EXEMPLO
Dise nas Crónicas Franciscanas que dous relixiosos da Orde, amantes da Madonna, comezaron a visitar un santuario. Cheos de fe, percorrían un longo camiño e finalmente entraron nun denso bosque. Esperaban poder cruzalo pronto, pero non puideron, xa que chegara a noite. Tomados do desacougo, recomendáronse a Deus e á Nosa Señora; comprenderon que a vontade divina permitía ese contratempo.
Pero a Santísima Virxe vela polos seus fillos preocupados e vén axudarlles; Aqueles dous frades que estaban avergoñados mereceron esta axuda.
Os dous perdidos, aínda camiñando, chegaron a unha casa; déronse conta de que era unha residencia nobre. Pediron hospitalidade pola noite.
Os dous criados, que abriron a porta, acompañaron aos frades á ama. A nobre matrona preguntoulle: Como estás nesta madeira? - Estamos en peregrinación a un santuario da Madonna; perdémonos por casualidade.
- Como é así, pasará a noite neste pazo; mañá, cando saia, darei unha carta que che axudará. -
Á mañá seguinte, recibindo a carta, os frades retomaron a súa viaxe. Afastándose un pouco da casa, miraron a carta e quedaron abraiados de non ver a dirección alí; mentres tanto, mirando ao seu redor, déronse conta de que a casa da matrona estaba desaparecida; era
desapareceron e no seu lugar estaban as árbores. Aberta a carta, atoparon unha folla, asinada pola Madonna. O escrito dicía: Ela que te acolleu é a túa nai celestial. Quería recompensarte polo teu sacrificio, porque partiches por meu ben. Continúa a servirme e ámame. Vou axudar na vida e na morte. -
Tras este feito, pódese imaxinar con qué ardor eses dous frades honraron á Madonna por toda a súa vida.
Deus permitiu esa perda no bosque, para que aqueles dous puidesen experimentar a bondade e delicadeza da Madonna.
Láminas. - Nas contrariedades, frear a impaciencia, especialmente mediante a moderación da linguaxe.
Ejaculación. - Señor, a túa vontade se fará!