Maio, mes de María: meditación o día vinte e sétimo

LANCAMENTO E DEPOSICIÓN

DÍA 27
Ave María.

Invocación. - María, nai de misericordia, roga por nós!

Sexta dor:
LANCAMENTO E DEPOSICIÓN
Xesús estaba morto, os seus sufrimentos remataron, pero non se acabaron para a Madonna; aínda unha espada tivo que atravesala.
Para que non se moleste a alegría do sábado de Pascua seguinte, os xudeus colocaron aos condenados da cruz; se aínda non estaban mortos, matáronos rompendo os ósos.
A morte de Xesús era certa; porén, un dos soldados achegouse á Cruz, deu un golpe de lanza e abriu o costado ao Redentor; sangue e auga saíron del.
Este lanzamento supuxo unha indignación por Xesús, unha nova dor para a Virxe. Se unha nai viu un coitelo metido no peito do seu fillo morto, que sentiría na súa alma? Nosa Señora contemplou ese acto sen piedade e sentes que o seu corazón atravesaba. Máis bágoas fluíronlle polos ollos. As almas misericordiosas interesáronse por ter o permiso de Pilato para enterrar o corpo de Xesús. Con moito respecto o Redentor foi deposto pola Cruz. Nosa Señora tiña nos brazos o corpo do Fillo. Sentada ao pé da cruz, cun corazón roto pola dor, contemplou esas sagradas extremidades ensangrentadas. Viu na súa mente a Xesús, un neno tenro e cariñoso, cando o cubriu con bicos; volveuno ver un adolescente gracioso, cando se encantou coa súa atracción, sendo o máis fermoso dos fillos dos homes; e agora estaba apuntando a el sen vida, en pena. Mirou a coroa de espiñas empapadas de sangue e aquelas uñas, instrumentos da Paixón, e parou a contemplar as feridas.
Santísima Virxe, deu o teu Xesús ao mundo para a salvación dos homes e mira como os homes te fan agora! Aquelas mans que bendicían e beneficiaban, a ingratitude humana foralles. ¡Eses pés que roldaron para evanxelizar están feridos! Esa cara, que os anxos apuntan con devoción, os homes reducírono irreconocible.
Oh devotos de María, para que a consideración da gran dor da Virxe ao pé da Cruz non vaia en balde, tomemos algúns froitos prácticos.
Cando os ollos descansan no crucifixo ou na imaxe da Virxe, volvemos entrar e reflexionamos: ¡eu cos meus pecados abrín as feridas no corpo de Xesús e fixen que o Corazón de María se desgarrase e sangra!
Poñamos os nosos pecados, especialmente os máis graves, na ferida do lado de Xesús. O Corazón de Xesús está aberto, para que todos poidan entrar nel; sen embargo, entra por María. A oración da Virxe é moi eficaz; todos os pecadores poden gozar dos seus froitos.
Nosa Señora implorou a misericordia divina no calvario para o bo ladrón e obtivo a graza de ir ao ceo ese día.
Ningunha alma dubida da bondade de Xesús e da Madonna, aínda que estivese chea dos pecados máis enormes.

EXEMPLO

O Discípulo, un escritor sagrado de talento, narra que houbo un pecador, que entre outras faltas tamén tivo a de ter matado ao seu pai e ao seu irmán. Para escapar da xustiza foise vagando.
Un día na Coresma, entrou nunha igrexa mentres o predicador falaba da misericordia de Deus.O seu corazón se abriu para confiar, decidiu confesarse e, rematado o seu sermón, díxolle ao predicador: ¡Quero confesar contigo! Teño crimes na miña alma! -
O Sacerdote convidouno a ir a rezar no Altar da nosa Señora das Dores: pídelle á Virxe a verdadeira dor dos teus pecados! -
O pecador, axeonllado ante a imaxe de Nosa Señora dos Dores, rezou con fe e recibiu tanta luz, para o que entendeu a gravidade dos seus pecados, as moitas ofensas traídas a Deus e Nosa Señora das Dores e foi tomado por tanta dor que morreu aos pés dos 'Altar.
Ao día seguinte, o sacerdote predicador recomendou que o pobo rezase polo infeliz que morreu na igrexa; mentres dicía isto, apareceu no Templo unha pomba branca, desde a que se viu caer unha carpeta ante os pés do Sacerdote. Colleuno e leuno: A alma do morto que acababa de saír do corpo foi ao ceo. E seguides predicando a infinita piedade de Deus! -

Láminas. - Evite discursos escandalosos e reproche aos que se atreveron a facelos.

Ejaculación. - ¡Xesús, pola peste do teu lado, mágoa do escandaloso!