Maio, mes de María: día de meditación vintecatro

PERDA DE XESÚS

DÍA 24
Ave María.

Invocación. - María, nai de misericordia, roga por nós!

Terceira dor:
PERDA DE XESÚS
Aconteceu que Xesús, aos doce anos, despois de ir con María e José a Xerusalén segundo o costume da festa e os días da festa rematou, permaneceu en Xerusalén e os seus familiares non o fixeron saber. Crendo que estaba no grupo de peregrinos, camiñaron un día e buscárono entre amigos e coñecidos. E non atopalo, volveron a Xerusalén para buscalo. Despois de tres días atopárono no templo, sentado entre os médicos, escoitándoos e cuestionándoos. Os que escoitaron quedaron abraiados coa súa prudencia e as súas respostas. María e José, ao velo, marabilláronse; e a nai díxolle: "Fillo, por que nos fixeches isto?" Aquí está o teu pai e eu, triste, buscámosche! - E Xesús respondeu: Por que me buscabas? ¿Non sabías que teño que estar nas cousas que preocupan ao meu pai? E non entenderon o significado destas palabras. E baixou con eles e chegou a Nazaret; e estaba suxeito a eles. E a súa nai gardaba no corazón todas estas palabras (S. Lucas, II, 42).
A dor que a Nosa Señora sentiu no desconcerto de Xesús estivo entre os máis inmaturos da súa vida. Canto máis precioso sexa o tesouro que perdes, máis dor tes. E que tesouro máis precioso para unha nai que o seu propio fillo? A dor está relacionada co amor; polo tanto María, que vivía só do amor de Xesús, tivo que sentir de xeito extraordinario a picadura da espada no seu corazón.
En toda pena, Nosa Señora permaneceu en silencio; nunca unha palabra de queixa. Pero ante esta dor exclamou: Fillo, por que nos fixeches isto? - Certamente non tiña intención de reprocharlle a Xesús, senón de facer unha queixa amorosa, descoñecendo o propósito do que sucedera.
O que a Virxe sufriu durante estes tres longos días de investigación, non o podemos comprender totalmente. Nas outras dores tivo a presenza de Xesús; na perda faltaba esta presenza. 0rigène di que quizais a dor de María intensificouse por este pensamento: Que Xesús perdeuse por mor de min? - Non hai maior dor para a alma amorosa que o medo a ter noxo ao teu ser querido.
O Señor deunos á Nosa Señora como modelo de perfección e quixo que ela sufrise e moito, para facernos comprender que o sufrimento é necesario e portador de bens espirituais, a paciencia é imprescindible para seguir e Xesús que leva a Cruz.
A angustia de María dános ensinanzas para a vida espiritual. Xesús ten multitude de almas que o aman verdadeiramente, servíndolle fielmente e non teñen outro obxectivo que agradalo. De cando en vez Xesús escóndese deles, é dicir, non fai sentir a súa presenza e déixaos en sequedade espiritual. Moitas veces estas almas son perturbadas, non sentindo o fervor primitivo; cren que as oracións recitadas sen gusto non agradan a Deus; pensan que facer bo sen impulso, ou máis ben con repugnancia, é malo; a mercé das tentacións, pero sempre coa forza para resistir, temen que xa non lles gustará a Xesús.
Eles están mal Xesús permite a sequedade ata as almas máis escollidas, de xeito que poidan desprenderse de gustos sensibles e que poidan padecer moito. En efecto, a sequedad é unha dura proba para as almas amadoras, a miúdo unha agonía agonizante, unha imaxe moi pálida da experimentada pola Nosa Señora en perder a Xesús.
Aos que se preocupen deste xeito recomendámoslle: paciencia, agardando a hora de luz; constancia, sen descoidar ningunha oración ou bo facer, superar o aburrimento ou superar; moitas veces digo: Xesús, ofrécelle a miña angustia, en unión co que sentiches en Xetsemane e que Nosa Señora sentía no teu desconcerto! -

EXEMPLO

O pai Engelgrave narra que unha alma pobre estaba angustiada por afliccións de espírito; por moito que o fixese, cría que non lle gustaba a Deus, senón que o desgustaba. ,
Dedicouse a Nosa Señora dos Dores; el pensaba a miúdo nas penas e contemplándoa con penas recibía comodidade.
Enfermo, o demo aproveitou para atormentala máis cos medos habituais. A nai compasiva acudiu en axuda do seu devoto e apareceu a ela para asegurarse de que o seu estado espiritual non era desagradable para Deus. Entón díxolle: Por que temes os xuízos de Deus e te fan triste? Vostede me consolou moitas veces, compadecendo as miñas dores! Sabede que é precisamente Xesús quen me envía a ti para darvos alivio. Consulado e ven comigo ao ceo! -
Chea de confianza, esa alma devota de Nosa Señora das Dores caducaba.

Láminas. - Non penses mal aos demais, non murmuras e compadece aos que cometan erros.

Ejaculación. - ¡María, polas bágoas vertidas no Calvario, consola as almas preocupadas!