Meditación hoxe: a palabra de Deus é unha fonte de vida inesgotable

Quen é capaz de comprender, Señor, toda a riqueza dunha das túas palabras? É moito máis o que se nos escapa do que entendemos. Somos coma os sedentos que bebemos dunha fonte. A túa palabra ofrece moitos aspectos diferentes, ao igual que as perspectivas dos que a estudan. O Señor colorou a súa palabra con varias belezas, para que os que a examinen poidan contemplar o que prefiren. Agochaba todos os tesouros na súa palabra, de xeito que cada un de nós atopará unha riqueza no que contempla.
A súa palabra é unha árbore da vida que, desde todos os lados, dá froitos bendicidos. É coma esa rocha aberta no deserto, que se converteu nunha bebida espiritual para todos os homes de todos os lados. Comeron, di o Apóstolo, un alimento espiritual e beberon unha bebida espiritual (cf. 1 Cor 10: 2).
O que toca unha destas riquezas non cre que non haxa outra cousa na palabra de Deus máis que o que atopou. Pola contra, decátate de que non soubo descubrirte, senón unha cousa entre outras moitas. Despois de enriquecerte coa palabra, non creas que isto está empobrecido por isto. Incapaz de esgotar a súa riqueza, agradece a súa inmensidade. Alégrate de que estiveses saciado, pero non te entristes porque a riqueza da palabra te supera. O que ten sede está feliz de beber, pero non se entristece porque non pode drenar a fonte. É mellor que a fonte satisfaga a túa sede que a de esgotar a fonte. Se a túa sede se apaga sen que a fonte se reseche, podes beber de novo sempre que o necesites. Se, por outra banda, se sacias a primavera, a túa vitoria sería a túa desgraza. Agradece o que recibiches e non te quegues polo que segue sen usar. O que levaches ou levaches é teu, pero o que queda aínda é o teu legado. O que non puideches recibir de inmediato por mor da túa debilidade, recíbeo noutras ocasións coa túa perseveranza. Non teñas a impudencia de querer facer dunha soa vez o que non se pode tomar agás varias veces e non te apartes do que só podes recibir un pouco á vez.