Meditación hoxe: O exemplo de Nazaret

A casa de Nazaret é a escola onde se comezou a comprender a vida de Xesús, é dicir, a escola do Evanxeo. Aquí aprendemos a observar, a escoitar, a meditar, a penetrar no significado profundo e tan misterioso desta manifestación do Fillo de Deus tan sinxelo, humilde e fermoso. Quizais tamén aprendemos, case sen darnos conta, a imitar.
Aquí aprendemos o método que nos permitirá saber quen é o Cristo. Aquí descubrimos a necesidade de observar o cadro da súa estancia entre nós: é dicir, os lugares, os tempos, os costumes, a lingua, os ritos sagrados, en definitiva, todo o que Xesús adoitaba manifestarse ao mundo.
Aquí todo ten voz, todo ten un significado. Aquí, nesta escola, certamente entendemos por que debemos ter disciplina espiritual se debemos seguir a doutrina do evanxeo e converternos en discípulos do Cristo. Ah! ¡Que ganas queremos volver á infancia e situarnos nesta humilde e sublime escola de Nazaret! ¡Que ardente nos gustaría comezar de novo, preto de María, para aprender a verdadeira ciencia da vida e a sabedoría superior das verdades divinas! Pero só estamos a pasar e é necesario que renunciemos ao desexo de seguir coñecendo, nesta casa, a formación nunca rematada para a comprensión do Evanxeo. Non obstante, non deixaremos este lugar sen ter recollido, case de xeito furtivo, algunhas breves advertencias da casa de Nazaret.
En primeiro lugar ensínanos o silencio. Ah! se a estima polo silencio, unha atmosfera admirable e imprescindible do espírito, renacía en nós: mentres estamos atónitos de tantas din, ruídos e voces sensacionais na axitada e tumultuosa vida do noso tempo. Ah! silencio de Nazaret, ensínanos a ser firmes con bos pensamentos, con intención na vida interior, listos para escoitar ben as inspiracións secretas de Deus e as exhortacións dos verdadeiros amos. Ensínanos o importante e necesario que son os traballos de preparación, estudo, meditación, a interioridade da vida, a oración, que Deus só ve en segredo.
Aquí entendemos o modo de vida en familia. Nazaret recórdanos cal é a familia, cal é a comuñón de amor, a súa beleza austera e sinxela, o seu carácter sagrado e inviolable; vexamos como é doce e insubstituíble a educación na familia, ensínanos a súa función natural na orde social. Finalmente aprendemos a lección de traballo. Ah! fogar de Nazaret, fogar do fillo do carpinteiro! Aquí, sobre todo, queremos comprender e celebrar a lei, severa por suposto, pero redentora do traballo humano; aquí para ennobrecer a dignidade do traballo para que sexa sentido por todos; recordar baixo este teito que o traballo non pode ser un fin en si mesmo, senón que recibe a súa liberdade e excelencia, non só do chamado valor económico, senón tamén do que o converte ao seu nobre final; finalmente, aquí queremos saudar aos traballadores de todo o mundo e amosarlles o gran modelo, o seu irmán divino, o profeta de todas as causas xustas que os preocupan, é dicir, Cristo, noso Señor.