Meditación hoxe: María e a Igrexa

O Fillo de Deus é o primoxénito de moitos irmáns; sendo un por natureza, a través da graza asociou a moitos, para que sexan un con el. De feito, "aos que o acolleron deulles poder para que fosen fillos de Deus" (Xn 1, 12). Tornándose polo tanto fillo do home, fixo moitos fillos de Deus. Por iso, está asociado a moitos, o único no seu amor e no seu poder; e aínda que son moitos a través dunha xeración carnal, son un con el só a través dunha xeración divina.
Cristo é único, porque a cabeza e o corpo forman un todo. Cristo é único porque é fillo dun único Deus no ceo e dunha nai na terra.
Hai moitos nenos e un neno xuntos. De feito, do mesmo xeito que a cabeza e os membros son xuntos un fillo e moitos fillos, así María e a igrexa son unha e moitas nais, unha e moitas virxes. Ambas as nais, as dúas virxes, ambas conciben polo Espírito Santo sen concupiscencia, ambas danlle ao Pai fillos sen pecado. Sen ningún pecado María deu a luz á cabeza no corpo, a Igrexa na remisión de todos os pecados deu á luz o corpo á cabeza.
As dúas son nais de Cristo, pero ningunha das dúas xera o conxunto sen o outro.
Polo tanto, xustamente nas Escrituras inspiradas divinamente o que se di en xeral sobre a nai virxe Igrexa, significa singularmente sobre a nai virxe María; e o que se di dun xeito especial da virxe nai María, debe remitirse en xeral á virxe nai Igrexa; e o que se di dun dos dous pódese entender indiferentemente de ambos.
Incluso a única alma fiel pode considerarse como a Noiva da Palabra de Deus, nai filla e irmá de Cristo, virxe e fecunda. Polo tanto dise en xeral para a Igrexa, dun xeito especial para María, en particular tamén para a alma fiel, pola mesma Sabedoría de Deus que é a Palabra do Pai: Entre todos estes buscaba un lugar de descanso e establecín a herdanza do Señor (cf. Sir 24:12). A herdanza do Señor de xeito universal é a Igrexa, de xeito especial María, de xeito particular toda alma fiel. No tabernáculo do útero de María Cristo residiu nove meses, no tabernáculo da fe da Igrexa ata a fin do mundo, no coñecemento e amor da alma fiel para a eternidade.

do bendito Isaac da Estrela, abade