Meditación hoxe: misterio sempre novo

A Palabra de Deus foi xerada segundo a carne dunha vez por todas. Agora, pola súa bondade co home, ansia nacer segundo o espírito en quen o quere e convértese nun neno que medra co crecemento das súas virtudes. Maniféstase nesa medida da que o destinatario sabe que é capaz. Non restrinxe a inmensa visión da súa grandeza por envexa e celos, pero é sabio, case medíndoo, a capacidade de quen o desexa ver. Así, a Palabra de Deus, aínda que se manifesta na medida dos que participan nela, non obstante sempre é inescrutable para todos, dado o elevado misterio. Por esta razón, o apóstolo de Deus, considerando con sabedoría o significado do misterio, di: "Xesucristo é o mesmo onte, hoxe e para sempre!" (Heb 13,8), o que significa que o misterio sempre é novo e nunca envellece para a comprensión de ningunha mente humana.
Cristo Deus nace e faise home, tomando un corpo dotado dunha alma intelixente, el, que permitira que as cousas saísen da nada. Desde o leste, unha estrela que brilla a plena luz do día guía aos sabios cara ao lugar onde a Palabra tomou carne, para demostrar misticamente que a Palabra contida na lei e nos profetas supera todo o coñecemento sensorial e leva á xente á luz suprema do coñecemento.
De feito, a palabra da lei e dos profetas, disfrazada dunha estrela, entendida correctamente, leva ao recoñecemento da Palabra feita carne aos que en virtude da graza foron chamados segundo o consentimento divino.
Deus convértese en home perfecto, sen cambiar nada do que pertence á natureza humana, se quitamos, queremos dicir pecado, que ademais non lle pertence. Faise home para provocar ao avaricioso e impaciente dragón infernal para devorar a súa presa que é a humanidade de Cristo. De feito, Cristo dálle para comer a súa carne. Pero esa carne tivo que converterse en veleno para o demo. A carne derrocou totalmente ao monstro co poder da divindade que estaba agochada nel. Pola natureza humana, por outra banda, sería o remedio porque a devolvería á graza orixinal coa forza da divindade presente nela.
Porque do mesmo xeito que o dragón, tras inculcar o seu veleno na árbore da ciencia, arruinara á humanidade, facéndolles probar, tamén o mesmo, presumindo de devorar a carne do Señor, foi arruinado e derrocado polo poder da divindade que había nela.
Pero o gran misterio da encarnación divina segue sendo un misterio. En efecto, como pode a Palabra, que coa súa persoa está esencialmente na carne, estar ao mesmo tempo que unha persoa e esencialmente todo no Pai? Entón, como pode unha mesma Palabra, totalmente Deus por natureza, converterse totalmente en home por natureza? E isto sen abdicar en absoluto nin á natureza divina, pola que é Deus, nin á nosa, pola que se converteu en home?
A fe só chega a estes misterios, que é a substancia e a base desas cousas que superan toda comprensión da mente humana.