Meditación hoxe: aínda non falan e xa confesan a Cristo

O gran rei nace como un neno pequeno. Os sabios veñen de lonxe, guiados pola estrela e veñen a Belén, para adorar a quen aínda xace no berce, pero reina no ceo e na terra. Cando os magos anuncian a Herodes que o rei nace, está preocupado e, para non perder o reino, tenta matalo, mentres, crendo nel, estaría seguro nesta vida e reinaría eternamente na seguinte.
Que temes, Herodes, agora que escoitaches que naceu o rei? Cristo non veu para destronarte, senón para vencer ao demo. Non entendes isto, polo que te enfades e rabias; de feito, para desfacerse do que só buscas, vólveste cruel matando tantos nenos.
As nais que choran non che fan recorrer os teus pasos, o lamento dos pais pola matanza dos seus fillos non te conmove, o lamentable xemido dos nenos non te impide. O medo que che agarra o corazón leva a matar nenos e, mentres intentas matar a vida mesma, pensas que podes vivir moito se podes levar a cabo o que ansias. Pero el, a fonte de graza, pequeno e grande ao mesmo tempo, mentindo no berce, fai tremer o teu trono; usa a ti que non coñeces os seus plans e libera as almas da escravitude do demo. Acolleu aos fillos dos inimigos e converteunos en fillos adoptivos.
Os nenos, sen sabelo, morren por Cristo, mentres os pais choran polos mártires que morren. Cristo fai que os que aínda non falen sexan as súas testemuñas. O que chegou a reinar reina así. O liberador xa comeza a liberar e o salvador xa concede a súa salvación.
Pero ti, oh Herodes, que non sabes todo isto, estás molesto e cruel e mentres planeas contra este neno, sen sabelo, xa estás a renderlle homenaxe.
¡O marabilloso agasallo de graza! Que crédito tiñan estes nenos por gañar deste xeito? Aínda non falan e xa confesan a Cristo. Aínda non son capaces de afrontar a loita, porque aínda non moven os membros e, con todo, xa levan triunfalmente a palma da vitoria.