A meditación de hoxe: a voz dun que chora no deserto

Voz de quen grita no deserto: "Prepara o camiño para o Señor, alisa o camiño para o noso Deus na estepa" (Is 40: 3).
Declara abertamente que as cousas relatadas na profecía, é dicir, o advenimiento da gloria do Señor e a manifestación da salvación de Deus a toda a humanidade, terán lugar non en Xerusalén, senón no deserto. E isto logrouse históricamente e literalmente cando Xoán Bautista predicou a saudable chegada de Deus no deserto de Xordania, onde precisamente a salvación de Deus se manifestou. De feito, Cristo e a súa gloria apareceron claramente para todos cando, despois do seu bautismo, se abriron os ceos e o Espírito Santo, descendendo en forma de pomba, descansaron sobre el e soou a voz do Pai, dando testemuña do Fillo: «Este é o meu fillo amado, no que estou moi satisfeito. Escoita-lo »(Mt 17, 5).
Pero todo isto tamén hai que entendelo nun sentido alegórico. Deus estaba a piques de chegar a ese deserto, sempre impermeable e inaccesible, que era a humanidade. Este era de feito un deserto completamente pechado ao coñecemento de Deus e prohibido a todos os xustos e profetas. Esa voz, con todo, esixe que abramos un camiño cara a ela á Palabra de Deus; el manda alisar o terreo áspero e escarpado que o leva, para que, ao chegar, entre: Prepare o camiño do Señor (cf. Ml 3, 1).
A preparación é a evanxelización do mundo, é a graza reconfortante. Comunican á humanidade o coñecemento da salvación de Deus.
«Subes nunha alta montaña, ti que traes boas novas en Sión; alza a voz con forza, o que traes boas novas en Xerusalén "(Is 40: 9).
Anteriormente falábase da voz que resuía no deserto, agora, con estas expresións, faise alusión, dun xeito bastante pintoresco, aos anunciantes máis inmediatos da chegada de Deus e da súa chegada. De feito, primeiro falamos da profecía de Xoán Bautista e logo dos evanxelizadores.
Pero a que se refire Sion ao que se refiren esas palabras? Por suposto, o que antes se chamaba Xerusalén. De feito, tamén era unha montaña, como di a Escritura cando di: "O monte de Sión, onde tomaches a residencia" (Sal 73, 2); e o Apóstolo: "Vostede se achegou ao monte de Sión" (He 12, 22). Pero en sentido superior o Sión, que fai saber a chegada de Cristo, é o coro dos apóstolos, elixido entre a xente da circuncisión.
Si, esta é, de feito, Sión e Xerusalén que acolleron a salvación de Deus e que se coloca na montaña de Deus, está fundada, é dicir, na única Palabra nacida do Pai. Ela ordena para subir primeiro nunha montaña sublime, e despois para anunciar a salvación de Deus.
De feito, quen é a figura que trae felices noticias se non as filas dos evanxelizadores? E que significa evanxelizar se non achegar a todos os homes e sobre todo ás cidades de Xudá, a boa nova da chegada de Cristo á terra?

de Eusèbio, bispo de Cesarèa