Medjugorje: "a miña vida coa Nosa Señora" conta o visionario Jacov

A miña vida coa Madonna: un vidente (Jacov) confesa e lémbranos ...

Jakov Colo di: Eu tiña dez anos cando apareceu por primeira vez Nosa Señora e antes daquela nunca pensara nunha aparición. Viviamos aquí na aldea: era bastante pobre, non había noticias, non sabiamos doutras aparicións, nin de Lourdes, nin de Fátima, nin doutros lugares onde apareceu Nosa Señora. Entón ata un neno de dez anos non pensa realmente na aparición, Deus, a esa idade. Ten na cabeza outras cousas máis importantes para el: estar cos amigos, xogar, non pensar na oración. Pero cando vin por primeira vez, baixo o monte, unha figura dunha muller que nos invita a subir, no meu corazón sentín inmediatamente algo especial. De seguido comprendín que a miña vida cambiaría totalmente. Entón, cando subimos, cando vimos a Madonna de preto, esa beleza súa, esa paz, esa alegría que ela lle transmitiu, nese momento non había nada máis para min. Nese momento só Ela existía e no meu corazón só había o desexo de que esa aparición se repita de novo, para que puidésemos vela de novo.

A primeira vez que o vimos, por alegría e emoción non puidemos dicir nin unha palabra; só choramos de alegría e rezamos para que isto volvase a suceder. O mesmo día, cando regresamos ás nosas casas, xurdiu o problema: como dicir aos nosos pais que viramos á Madonna? Dixérannos que estabamos tolos! De feito, ao principio a súa reacción non foi para nada bonita. Pero vendo nós, o noso comportamento (como dicía a miña nai, era tan diferente que xa non quería saír cos amigos, quería ir á misa, quería ir a rezar, quería subir ao monte das aparicións), comezaron a crer e Podo dicir que naquel momento comezou a miña vida con Nosa Señora. Xa o vin desde hai dezasete anos. Pódese dicir que medrei contigo, aprendín todo de ti, de moitas cousas que antes non sabía.

Cando Nosa Señora veu aquí, inmediatamente invitounos ás súas principais mensaxes que para min eran completamente novas, por exemplo a oración, as tres partes do Rosario. Pregunteime a min: por que rezar as tres partes do Rosario e que é o Rosario? Por que xaxún? e non entendín para que se trataba, para que significaba converterse, por que rezar pola paz. Todos eran novos para min. Pero desde o principio entendín unha cousa: aceptar todo o que a Nosa Señora nos di, só necesitamos abrirnos totalmente a ela. Nosa Señora di tantas veces nas súas mensaxes: basta con vostede para abrirche o corazón para min e para o resto que creo. Entón, entendín, dei a miña vida nas mans da Madonna. Díxenlle que me orientase para que todo o que fixera fose a súa vontade, así que a miña viaxe con Nosa Señora tamén comezou. A nosa Señora convidounos á oración e recomendou que o Santo Rosario fose devolto ás nosas familias porque dixo que non hai cousa máis grande que poida unir á familia que rezar o Santo Rosario, especialmente cos nosos fillos. Vexo que moita xente cando ven aquí me pregunta: o meu fillo non reza, a miña filla non reza, que debemos facer? E pregúntolles: algunha vez rezaches cos teus fillos? Moitos din que non, polo que non podemos esperar que os nosos fillos rezen aos vinte anos de idade cando ata entón nunca viron a oración nas súas familias, nunca viron que Deus existe nas súas familias. Debemos ser un exemplo para os nosos fillos, debemos ensinalos, nunca é cedo para ensinar aos nosos fillos. Á idade de 4 ou 5 anos non deben rezar con nós tres partes do Rosario, pero polo menos dedicarlle un tempo a Deus, para entender que Deus debe estar primeiro nas nosas familias. (...) Por que vén Nosa Señora? Ven por nós, para o noso futuro. Ela di: Quero salvalo a todos e darlle un día como o ramo máis fermoso para o meu fillo.

O que non entendemos é que a Madonna vén aquí para nós. Que grande é o seu amor por nós! Sempre dis que coa oración e o xaxún podemos facer todo, incluso parar as guerras. Debemos entender as mensaxes de Nosa Señora, pero primeiro debemos entendelas no noso corazón. Se non abrimos o corazón á Nosa Señora, non podemos facer nada, non podemos aceptar as súas mensaxes. Sempre digo que o amor da Nosa Señora é grande e nestes 18 anos mostrouno en moitas ocasións, repetindo sempre as mesmas mensaxes para a nosa salvación. Pensa nunha nai que sempre lle di ao seu fillo: faino e fai iso, ao final non o fai e facémonos feridos. A pesar disto, Nosa Señora segue a vir aquí e convidarnos de novo ás mesmas mensaxes. Basta ollar para o seu amor a través da mensaxe que nos dá o 25 do mes, na que cada vez que finalmente di: grazas por ter contestado a miña chamada. Que grande é Nosa Señora cando di "grazas porque respondemos á súa chamada". En cambio somos os que debemos dicir en cada segundo da nosa vida grazas a Nosa Señora porque vén aquí, porque vén a salvarnos, porque vén a axudarnos. Nosa Señora tamén nos invita a rezar pola paz porque veu aquí como raíña da paz e coa chegada tróenos paz e Deus dános a paz, só temos que decidir se queremos a paz. Moitos se preguntaron ao principio por que Nosa Señora insistiu tanto na oración pola paz, porque nese momento tiñamos paz. Pero entón entenderon por que Nosa Señora insistiu tanto, por que dixo con oración e xaxún tamén podes parar as guerras. Dez anos despois das súas invitacións diarias á oración pola paz, aquí estalou a guerra. Estou seguro no meu corazón de que se todos aceptasen as mensaxes de Nosa Señora, moitas cousas non terían sucedido. Non só a paz na nosa terra, senón tamén no mundo enteiro. Todos debes ser os seus misioneiros e traer as súas mensaxes. Ela tamén invita a converternos, pero di que primeiro temos que converter o noso corazón, porque sen a conversión do corazón non podemos chegar a Deus. E logo é lóxico que se non temos a Deus no noso corazón, non podemos aceptar nin sequera o que a Nosa Señora nos di; se non temos paz no noso corazón, non podemos rezar pola paz no mundo. Moitas veces escoito dicir aos peregrinos: "Estou enfadado co meu irmán, perdoei, pero é mellor que quede lonxe de min". Isto non é paz, non é perdón, porque Nosa Señora tráenos o seu amor e debemos amosar o amor ao noso próximo e amar a todos. primeiro debemos perdoar a todos pola paz de corazón. Moitos cando veñen a Medjugorje din: quizais veremos algo, quizais veremos a Nosa Señora, o sol que se pon ... Pero dígolle a todos os que veñen aquí que o principal, o maior sinal que Deus pode darche, é precisamente a conversión. Ese é o maior sinal que todo peregrino pode ter aquí en Medjugorje. Que podes traer de Medjugorje como recordo? O maior recordo de Medjugorje son as mensaxes de Nosa Señora: debes testemuñar, non te avergoñas. Só temos que entender que non podemos obrigar a ninguén a crer. Cada un de nós ten a libre elección de crer ou non, debemos testemuñar pero non só con palabras. Podes facer grupos de oración nas túas casas, non hai que ser douscentos ou cen, tamén podemos ser dous ou tres, pero o primeiro grupo de oración debe ser a nosa familia, entón debemos aceptar os demais e invitalos a rezar connosco. Despois relata a última aparición que tivo da Madonna en Miami o 12 de setembro.

(Entrevista do 7.12.1998, editada por Franco Silvi e Alberto Bonifacio)

Fonte: Eco de Medjugorje