Medjugorje: Nosa Señora dille como escoitar a palabra de Deus

Mensaxe do 30 de xullo de 1990
Estade aberto á voz de Deus! Invítote dun xeito especial a escoitar a voz de Deus en silencio porque é no silencio onde fala ao teu corazón. Queridos fillos, teñan fe e non teñan medo de cruzar con el mesmo un val escuro. Eu te bendigo.
Algunhas pasaxes da Biblia que nos poden axudar a comprender esta mensaxe.
Hebreos 11,1-40
A fe é o fundamento do que se espera e a proba do que non se ve. Mediante esta fe os antigos recibiron boa testemuña. Pola fe sabemos que os mundos estaban formados pola palabra de Deus, de xeito que o que se ve orixinouse por cousas non visibles. Por fe, Abel ofreceu a Deus un sacrificio mellor que o de Caín e, en base a el, foi declarado xusto, testemuñando a Deus mesmo que lle gustaban os seus agasallos; por iso, aínda que está morto, aínda fala. Por fe, Enoch foi transportado para non ver a morte; e xa non se atopou, porque Deus o quitou. De feito, antes de ser transportado, recibiu o testemuño de que lle gustaba a Deus. Sen fe, con todo, é imposible apreciar; porque quen se achegue a Deus debe crer que existe e que premia a quen o busca. Por fe Noé, divinamente advertido de cousas que aínda non se vían, entendido por piadoso medo construíu unha arca para salvar á súa familia; e por esta fe condenou o mundo e converteuse en herdeiro da xustiza segundo a fe. Por fe Abraham, chamado por Deus, obedeceu a deixar un lugar onde herdar e marchou sen saber onde ía. Pola fe permaneceu na terra prometida como nunha rexión estranxeira, vivindo baixo tendas de campaña, como fixeron Isaac e Jacob, co-herdeiros da mesma promesa. De feito, esperaba a cidade con fundacións firmes, cuxo arquitecto e construtor é o propio Deus. Por fe, Sarah, aínda que fóra de idade, tamén recibiu a oportunidade de converterse en nai porque cría a quen lle prometera fiel. Por este motivo, dun só home, xa marcado pola morte, naceu unha descendencia tan numerosa como as estrelas do ceo e a innumerable area que se atopa ao longo da praia do mar. fe todos eles morreron, a pesar de non ter conseguido os bens prometidos, senón que só os viron e saudaron desde lonxe, declarando que eran estranxeiros e peregrinos por encima da terra. Os que o din, de feito, demostran que buscan unha terra natal. Se pensaron no que saíron, terían a oportunidade de volver; agora en vez aspiran a un mellor, é dicir ao celestial. É por iso que Deus non se desvía de chamarse a Deus a eles: de feito preparou unha cidade para eles. Por fe Abraham, púxose a proba, ofreceulle a Isaac e el, que recibira as promesas, ofreceulle ao seu único fillo, 18 dos que se dixo: En Isaac terás aos teus descendentes que levarán o teu nome. De feito, pensou que Deus é capaz de resucitar incluso dos mortos: por iso recuperouno e era como un símbolo. Por fe Isaac bendí a Xacob e Esau tamén ao respecto das cousas futuras. Por fe, Jacob, morrendo, bendeceu a cada un dos fillos de José e prostrouse, inclinándose no extremo do pau. Pola fe José, ao final da súa vida, falou do éxodo dos fillos de Israel e tomou disposicións sobre os seus propios ósos. Por fe Moisés, acabado de nacer, foi mantido oculto durante tres meses polos seus pais, porque viron que o rapaz era fermoso; e non tiñan medo ao edicto do rei. Por fe Moisés, cando se fixo adulto, negouse a ser chamado fillo da filla do faraón, preferindo ser maltratado co pobo de Deus en vez de gozar do pecado por pouco tempo. Isto é porque consideraba a obediencia de Cristo como unha riqueza maior que os tesouros de Exipto; de feito, mirou a recompensa. Pola fe abandonou Exipto sen medo á ira do rei; de feito mantívose firme, coma se vise o invisible. Por fe celebrou a Pascua e salpicou o sangue para que o exterminador do primoxénito non tocase aos dos israelitas. Pola fe cruzaron o mar Vermello coma por un secano; mentres intentaron isto ou facer tamén os exipcios, pero foron tragados. Pola fe caeron as murallas de Xericó despois de que o pasaron por sete días.

E que vou dicir máis? Perdiría o tempo se quixese falar sobre Xedeón, Barak, Samson, Jefteo, David, Samuel e os profetas, que por fe conquistaron reinos, exercían xustiza, lograron promesas, pecharon as mandíbulas dos leóns, extinguiron a violencia do lume, escaparon do corte da espada, sacaron forza da súa debilidade, fixéronse fortes na guerra, repeleron as invasións de estranxeiros. Algunhas mulleres recuperaron os seus mortos pola resurrección. Outros foron logo torturados, non aceptando a liberación que se lles ofreceu, para obter unha mellor resurrección. Outros, finalmente, sufriron achaques e flaxelos, cadeas e cadea. Foron lapidados, torturados, aserrados, asasinados pola espada, rodeáronse cubertos con pel de ovella e cabra, necesitados, preocupados, maltratados - o mundo non era digno deles! -, deambulando polos desertos, polas montañas, entre as covas e as cavernas da terra. Non obstante todos eles, a pesar de ter recibido un bo testemuño pola súa fe, non cumpriron a promesa, tendo que Deus tivera algo mellor á vista para que non obtivesen a perfección sen nós.
James 2,14-26