Mensaxe do 2 de decembro de 2017 dada en Medjugorje

Queridos nenos,
Fáloche como a túa Nai, Nai dos xustos, Nai dos que aman e perduran, Nai dos santos.
Meus fillos, vós tamén podedes ser santos. Isto depende de ti.
Os santos son os que aman ao Pai Celestial sen medida, os que o aman sobre todo. Polo tanto, meus fillos, sempre intentan mellorar.
Se intentas ser bo podes ser santo sen pensar que o es. Se cres que es bo, non es humilde e o orgullo afástache da santidade.
Neste mundo perturbado, cheo de probas, as túas mans, apóstolos do meu amor, deberían estenderse en oración e misericordia.

A min, meus fillos, dan rosas, rosas que tanto me gustan. As miñas rosas son as túas oracións ditas co corazón e non só recitadas cos teus beizos.
As miñas rosas son as túas obras, as túas oracións, o teu credo e o teu amor.
Cando o meu fillo era pequeno, dixo que os meus fillos serían moitos e que me traerían moitas rosas. Non o entendín.
Agora sei que eses nenos son ti os que me traes rosas cando por riba de todo amas ao meu fillo, cando oras co corazón, cando axudas aos máis pobres.
Estas son as miñas rosas. Esta é a fe que asegura que todo na vida se faga con amor, que non se sabe por orgullo, que sempre está preparado para perdoar, nunca xulgar, pero sempre comprender ao seu irmán.
Polo tanto, apóstolos do meu amor, orade polos que non saben amar, polos que non vos queren, polos que vos feriron, polos que non coñeceron o amor do meu fillo.
Meus fillos, isto é o que busco de vós, porque recordade que rezar significa amar e perdoar. Grazas.