Pon o amor desinteresado no centro de todo o que fas

Pon o amor desinteresado no centro de todo o que fas
Sétimo domingo do ano
Lev 19: 1-2, 17-18; 1 Cor 3: 16-23; Mt 5: 38-48 (ano A)

“Sé santo, porque eu, o Señor, o teu Deus, son santo. Non tes que aguantar o odio ao teu irmán no teu corazón. Non debes vingarte nin ter rancor contra os fillos do teu pobo. Debes amar ao teu próximo como a ti mesmo. Eu son o Señor. "

Moisés chamou o pobo de Deus como santo, porque o Señor o seu Deus era santo. A nosa limitada imaxinación dificilmente pode comprender a santidade de Deus, e moito menos como podemos compartir esa santidade.

A medida que se desenvolve a transición, comezamos a comprender que esa santidade vai máis alá da piedade ritual e externa. Maniféstase nunha pureza de corazón enraizada no amor desinteresado. Está, ou debería estar, no centro de todas as nosas relacións, grandes ou pequenas. Só así as nosas vidas forman a semellanza dun Deus cuxa santidade se describe como compaixón e amor. “O Señor é compaixón e amor, lento á ira e rico en misericordia. Non nos trata segundo os nosos pecados, nin nos paga segundo os nosos defectos. "

Tal foi a santidade proposta por Xesús aos seus discípulos nunha serie de peticións aparentemente imposibles: "Aprendiches como se dixo: un ollo por ollo e un dente por un dente. Pero dígoche: non ofrescas resistencia aos malvados. Se alguén che bate na meixela dereita, ofrécelle tamén a outra. Ama aos teus inimigos, deste xeito serás o fillo do teu pai no ceo. Se só amas aos que te queren, que dereito tes para reclamar algún crédito? "

A nosa resistencia a un amor que non reclama nada por si mesmo e está disposto a sufrir o rexeitamento e o malentendido dos demais, delata o persistente interese propio da nosa humanidade caída. Este interese persoal só é redimido polo amor que se deu completamente na cruz. Lévanos ao amor exaltado na carta de Pablo aos corintios: "O amor sempre é paciente e bondadoso; nunca ten envexa; o amor nunca é jactancioso nin presuntuoso. Nunca é groseiro nin egoísta. Non está ofendido nin resentido. O amor non prace nos pecados dos demais. Sempre está preparado para desculparse, confiar, esperar e aguantar o que pase. O amor non remata. "

Tal foi o amor perfecto de Cristo crucificado e a revelación da santidade perfecta do Pai. Só na graza dese mesmo Señor podemos esforzarnos por ser perfectos, xa que o noso Pai Celestial é perfecto.