No Novo Testamento Xesús chora 3 veces, entón é cando e o significado

En Novo Testamento só hai tres ocasións nas que Xesús chora.

XESÚS CHORA DESPOIS DE VER A ANSIEDADE DOS QUE AMAN

32 María, por tanto, cando chegou a onde estaba Xesús, ao velo botáballe aos pés dicindo: "Señor, se estiveses aquí, o meu irmán non morrería!" 33 Entón, cando Xesús a viu chorar e os xudeus que viñeran con ela tamén choraron, conmoveuse profundamente, preocupouse e dixo: 34 "Onde o colocaches?". Eles dixéronlle: "Señor, ven a ver!" 35 Xesús botou a chorar. 36 Entón os xudeus dixeron: "Vexa como o amaba!" (Xoán 11: 32-26)

Neste episodio, Xesús emociónase despois de ver chorar aos que ama e despois de ver a tumba de Lázaro, un querido amigo. Isto debería recordarnos o amor que Deus nos ten, os seus fillos e fillas e o moito que nos ve sufrir. Xesús mostra verdadeira compaixón e sofre cos seus amigos, chorando ao ver unha escena tan difícil. Non obstante, hai luz na escuridade e Xesús converte as bágoas de dor en bágoas de alegría cando resucita a Lázaro dos mortos.

XESÚS CHORA CANDO VE OS PECADOS DA HUMANIDADE

34 “Xerusalén, Xerusalén, ti que matas aos profetas e apedras aos que che envían, cantas veces quixen reunir aos teus fillos coma unha galiña a súa cría baixo as ás e non quixeches! (Lucas 13:34)

41 Cando estivo preto, á vista da cidade, chorou por ela dicindo: 42 “Se tamén entendes, neste día, o camiño da paz. Pero agora estivo oculto aos teus ollos. (Lucas 19: 41-42)

Xesús ve a cidade de Xerusalén e chora. Isto ocorre porque ve os pecados do pasado e do futuro e iso rompe o seu corazón. Como pai amoroso, Deus odia ver que lle damos as costas e desexa firmemente sosternos. Non obstante, rexeitamos esa aperta e seguimos os nosos propios camiños. Os nosos pecados fan chorar a Xesús, pero a boa nova é que Xesús sempre está alí para acollernos e faino cos brazos abertos.

XESÚS CHORA ORANDO NO XARDÍN ANTES DA SÚA Crucifixión

Nos días da súa vida terrea ofreceu oracións e súplicas, con fortes berros e bágoas, a Deus que o podía salvar da morte e, a través do seu completo abandono, foi oído. Aínda que era un Fillo, aprendeu a obediencia do que sufriu e, perfecto, converteuse na causa da salvación eterna para todos os que o obedecen. (Hebreos 5: 0)

Neste caso, as bágoas están relacionadas coa oración xenuína que Deus escoita. Aínda que non sempre é necesario chorar durante a oración, si destaca o feito de que Deus desexa un "corazón contrito". Quere que as nosas oracións sexan unha expresión do que somos e non só algo na superficie. Noutras palabras, a oración debe abrazar a todo o noso ser, permitindo así a Deus entrar en todos os aspectos da nosa vida.