Padre Pio coñecía os pecados dos homes

Padre Pío invitou a confesar, pedindo recorrer a ela, como moi tarde, unha vez por semana. El dixo: "Unha habitación, por moi pechada que estivera pechada, necesita po, polo menos unha vez por semana".

Nisto o Padre Pío era moi esixente, esixía unha conversión real e non comprometía aos que ían ao confesionario por curiosidade a ver ao "Santo" frade.

Un confrade dixo: "Un día Padre Pío negou a absolución a un penitente e logo díxolle:" Se vas a confesar a outro, vai ao inferno ti e o outro que che dá a absolución ", como se dixese , sen a intención de cambiar a vida, profánase o sacramento e quen o fai faise culpable ante Deus.

De feito, Padre Pio a miúdo tratou aos fieis cunha "aparente dureza" pero é igualmente certo que o trastorno espiritual que ese "reproche" provocou ás almas dos penitentes transformouse nunha forza interior para volver ao Padre Pio, contrito, para recibir a súa absoluta absolución. .

Un señor, entre 1954 e 1955 foi confesar ao Padre Pío, en San Giovanni Rotondo. Cando rematou a acusación de pecados, o pai Pío preguntou: "¿Tes algo máis?" e el respondeu: "Non hai pai". O pai repetiu a pregunta: "Tes algo máis?" "Sen pai". Por terceira vez, Padre Pío preguntoulle: "¿Tes algo máis?". O furacán estalou despois da reiterada negación. Coa voz do Espírito Santo, o Padre Pío berrou: “Vaite! Fóra! Porque non estás arrepentido dos teus pecados! ”.

O home tamén quedou petrificado pola vergoña que sentiu diante de tanta xente. Entón intentou dicir algo ... pero o Padre Pio continuou: "Cala, charlatán, xa falaches dabondo; agora quero falar. ¿É certo ou non é certo que vas a salas de baile? " - "Si pai" - "E non sabes que bailar é unha invitación ao pecado?". Asombrado, non sabía que dicir: na carteira tiña un carné de socio de salón. Prometín emendar e ao cabo dun tempo deume a absolución.