O Papa Francisco reza por medos ao coronavirus

O papa Francisco rezou este xoves por todos aqueles que teñen medo ao futuro debido á epidemia de coronavirus, pedindo ao Señor axuda para abordar estas preocupacións.

"Nestes días de tanto sufrimento hai tanto medo", dixo o 26 de marzo.

"O medo dos anciáns, que están sós, en residencias de anciáns, ou no hospital, ou na súa casa e non saben que pode pasar", dixo. "O medo dos traballadores desempregados que están pensando en como alimentar aos seus fillos e ven chegar a fame".

Tamén está, dixo, o medo que senten moitos traballadores sociais que están a axudar a manter a sociedade en marcha, poñendo en risco de contraer o coronavirus.

"Ademais, o medo -os medos- de cada un de nós", sinalou. "Cada un de nós coñece o seu. Rogámoslle ao Señor que nos axude a confiar, soportar e vencer os nosos medos".

Durante a pandemia de coronavirus, o Papa Francisco ofrece a súa misa diaria na capela da pensión Santa Marta do Vaticano para todos os afectados polo COVID-19.

Na homilía da misa, o papa reflexionou sobre a primeira lectura do día do Éxodo, cando Moisés se prepara para baixar do monte onde Deus lle deu os 10 mandamentos, pero os israelitas, liberados de Exipto, crearon un ídolo: están adorando un becerro de ouro.

O papa sinalou que este becerro estaba feito do ouro que Deus lles pediu aos exipcios. "É un don do Señor e co don do Señor fan o ídolo", dixo Francisco.

"E isto é moi malo", dixo, pero isto "tamén nos pasa a nós: cando temos actitudes que nos levan á idolatría, apegámonos a cousas que nos afastan de Deus, porque facemos outro deus e facémolo con os dons que o Señor nos fixo”.

"Con intelixencia, con forza de vontade, con amor, co corazón... son os propios dons do Señor que usamos para a idolatría".

Os elementos relixiosos, como unha imaxe da Santísima Virxe María ou un crucifixo, non son ídolos, explicou, porque os ídolos son algo no noso corazón, oculto.

"A pregunta que me gustaría facer hoxe é: quen é o meu ídolo?" dixo, sinalando que pode haber ídolos da mundanidade e ídolos da piedade, como unha nostalxia do pasado que non confía en Deus.

Francisco dixo que unha das formas en que a xente adora o mundo é converter a celebración dun sacramento nunha celebración mundana.

Púxose o exemplo dunha voda, na que “non sabes se é un sacramento no que os novos cónxuxes de verdade o dan todo, amándonos diante de Deus, prometendo ser fieis ante Deus, recibindo a graza de Deus, ou ben. se é un desfile de moda..."

"Cada un ten os seus [ídolos]", dixo. "Cales son os meus ídolos? Onde os agocho? "

"E que o Señor non nos atope ao final da vida e diga de cada un de nós: "Sodes pervertidos". Desviácheste do que indicaba. Postracheste ante un ídolo. “”