Falemos de filosofía "¿O paraíso é de Deus ou é de Dante?"

DE MINA DEL NUNZIO

O paraíso, descrito por Dante, non ten unha estrutura física e concreta porque cada elemento é puramente espiritual.

No seu Paraíso, as almas bendicidas non teñen ningunha restrición e permíteselles gozar de todos os lugares: Deus xa non fai distincións, as distintas localizacións están conectadas e accesibles. Co fin de manter unha coherencia interna na súa narración e poder explicar, incluso filosóficamente, o significado do Paraíso para Dante, toda alma bendita sitúase onde "debería" estar se houbese lugares fixos para eles.

As almas veñen entón a organizarse en sete grupos dispostos segundo a virtude que lles é propia, a saber: espíritos defectuosos, espíritos que traballan para a gloria terreal, espíritos amorosos, espíritos sabios, espíritos loitadores pola fe, espíritos xustos e espíritos que contemplan Pero Dante estaba no ceo? Coñeceu Dante a Deus? O ceo existe e é a nosa mente.

O ceo é ese lugar que Deus nos prometeu e que Dante só describiu como un bo filósofo.
Todo reside en pensar a beleza da vida cristiá, unha vida baseada no amor, no don desinteresado ao outro, na relación espiritual con Deus.

Buscando a vida eterna Reside precisamente a vida eterna en buscar que a túa vida sexa viva e fermosa? Esta non é xa unha gran recompensa que podemos dicir que temos a Cristo na mente na boca e no corazón. O ceo convértese entón nunha recompensa, esta é a nosa maior fe, podemos superar facilmente todas as tentacións elixindo vivir inmediatamente e non tarde seguindo o camiño máis seguro do mundo o do amor de Deus.