Por que debemos rezar aos Santos da Igrexa?

Cada un de nós xa no momento da concepción, xa desde a eternidade, está inserido no plan de Deus. Coñecemos ben a historia de San Paulo que durante moitos anos viviu como "Saúl" perseguindo aos cristiáns. Entón Deus chamouno, espertouno e houbo un rápido cambio de vida nel. Cando Deus nos chama, agárdanos, faino para que o novo home renace en nós, para espertar en nós a nova criatura prevista pola eternidade no plan de salvación; e toda graza tende a espertar a nosa orixinalidade. Non podemos resaltar o suficiente esta necesidade que é o fundamento da nosa vida espiritual: manifestarnos na nosa orixinalidade, como estamos en Deus. Non me refiro aquí á orixinalidade da que falan os homes, senón á orixinalidade en Deus, á imaxe que Deus nos imprimiu desde a eternidade e que debemos intentar realizar en nós mesmos. E para iso debemos saber escoitar a Deus, saber vivir a unión completa con Deus, como a viviron os santos.

Xesús veu ao mundo para destruír toda división entre nós e Deus e toda división que vivimos en nós mesmos. As divisións, as escisións que levamos dentro de nós son moitas: cando dicimos que é imposible reconciliarse cunha persoa, significa que hai unha "escisión" en nós; cando tentamos deixar de lado cousas das que non queremos escoitar falar nin pensar que certas situacións son imposibles de resolver, significa que hai división en nós. Deus invítanos a reconciliarnos en Xesucristo, a darlle todo porque é a nosa reconciliación. Sabemos ben que cada día, cando tratamos de vivir este camiño de reconciliación con nós mesmos e con Deus, estamos ante as nosas limitacións, a nosa impotencia e buscamos axuda mirando cara ao ceo.

Por que lle pregamos á Nosa Señora? Por que nos consagramos a ela? Por que lle rezamos a San Miguel, aos anxos, aos santos? A este respecto, é bo ler o que nos di San Paulo: "Xa non sodes estraños nin convidados senón concidadáns dos santos e familiares de Deus, construídos sobre a base dos apóstolos e profetas e tendo ao propio Cristo Xesús" como pedra angular. "(Ef 2,19: 20-XNUMX). Canto máis nos unimos á Igrexa universal, á Igrexa do ceo, máis nos axudan nas nosas debilidades e por iso oramos aos anxos e aos santos, para iso invocamos en primeiro lugar o Inmaculado Corazón de María, porque ninguén poderemos axudarnos tanto coma ela. Debemos ser cada vez máis conscientes de que a comuñón coa Igrexa no ceo fortalece a unión dentro de nós, fortalece a nosa unión con Deus e axúdanos a converternos en instrumentos de reconciliación para os que están lonxe. de distancia, para as almas do purgatorio, para as que sofren influencias satánicas, para as que só teñen un mínimo de boa vontade e precisan da axuda dos seus irmáns. Xesús quere traballar en nós en cada momento, quere reconciliarnos e reconciliar o mundo a través de nós, pero só pode facelo se a nosa alma está aberta. A nosa alma péchase a miúdo no xuízo, cando o xuízo pídenos experimentar algo diferente do que tiñamos previsto e planificado. Benaventurados se, como os santos, sabemos confiar en Deus incluso nas probas, se sabemos acoller as probas como don, como misión, se nas probas sabemos como signos e instrumentos de reconciliación para o mundo .