Píldoras da Fe 16 de febreiro "O noso Pastor dáse de comer"

"Quen pode narrar as marabillas do Señor, facer resoar todo o seu eloxio?" (Ps 106,2) Que pastor xa alimentou ás súas ovellas co seu corpo? Mesmo as propias nais adoitan poñer a mercé aos seus bebés recentemente nados. Doutra banda, Xesús non pode aceptar isto polas súas ovellas; nos alimenta co seu propio sangue, e fainos converter nun só corpo con el.

Irmáns, consideran que Cristo naceu da nosa substancia humana. Pero, dirás, que importa? Isto non afecta a todos os homes. Sentímolo, irmán, é unha gran vantaxe para todos eles. Se chegou a ser home, se chegou a tomar a nosa natureza humana, refírese á salvación de todos os homes. E se veu por todos, tamén veu por cada un de nós. Quizais dirás: Por que entón non recibiron todos os homes o froito que deberían ter obtido desta chegada? Certamente non é culpa de Xesús, que elixiu este medio para a salvación de todos. A culpa é dos que rexeitan este ben. De feito, na eucaristía, Xesucristo únese a cada un dos seus fieis. Fainos renacer, alimentalos de si mesmo, non os abandona a outra persoa e así, convencelos, unha vez máis, de que realmente tomou a nosa carne.