Pastillas de Fe 28 de decembro "Os santos inocentes, compañeiros do Cordeiro"
MEDITACIÓN DO DÍA
Non sabemos a onde o neno divino nos quere levar nesta terra e non temos que preguntar antes de que chegue a hora. A nosa certeza é a seguinte: "Todo contribúe ao ben dos que aman a Deus" (Rom 8,28:XNUMX) e, ademais, que os camiños trazados polo Señor levan máis alá desta terra. Ao asumir un corpo, o Creador da humanidade ofrécenos a súa divindade. Deus converteuse en home para que os homes se convertesen en fillos de Deus. "¡Oh intercambio marabilloso!" (Liturxia do Nadal).
Ser fillos de Deus significa deixarnos guiar pola man de Deus, facer a vontade de Deus e non a nosa propia vontade, poñer todas as nosas preocupacións e toda a nosa esperanza na man de Deus, non preocuparnos por nós mesmos nin polo noso futuro. Sobre esta base descansa a liberdade e a alegría do fillo de Deus ...
Deus converteuse en home para poder participar da súa vida ... A natureza humana que asumiu Cristo fixo posible o seu sufrimento e morte ... Todo home debe sufrir e morrer; aínda así, se é un membro vivo do corpo de Cristo, o seu sufrimento e a súa morte reciben unha forza redentora a través da divindade do que é a súa cabeza ... Na noite do pecado brilla a estrela de Belén. E a sombra da cruz descende sobre o brillo luminoso que flúe do berce. A luz apágase na escuridade do Venres Santo, pero un sol de graza sae, aínda máis brillante, na mañá da resurrección. Da cruz e do sufrimento pasa o camiño do Fillo de Deus feito carne, ata a gloria da resurrección. Para alcanzar a gloria da resurrección xunto co Fillo do home, para cada un de nós e para toda a humanidade, o camiño pasa polo sufrimento e a morte.
GIACULATORIA DO DÍA
Ven, Señor Xesús.
ORACIÓN DO DÍA
O Verbo aniquilado na Encarnación, máis aniquilado aínda na Eucaristía,
adoramos baixo os veos que agochan a súa divinidade
e a túa humanidade no adorable Sacramento.
Neste estado, polo tanto, o teu amor te reduciu!
Sacrificio perpetuo, vítima continuamente inmolada para nós,
Anfitrión de eloxios, acción de grazas, propiciación.
Xesús o noso mediador, fiel compañeiro, doce amigo,
médico de caridade, tenro consolador, pan vivo do ceo,
comida de almas. Es todo para os teus fillos!
Con tanto amor, con todo, moitos só se corresponden coa blasfemia
e con profanacións; moitos con indiferenza e morna,
moi poucos con gratitude e amor.
Perdoa, Xesús, por quen te insulta!
Perdoa a multitude de indiferentes e agradecidos!
Tamén perdoo a inconstancia, a imperfección,
a debilidade de quen te quere!
Como o seu amor, aínda que lánguido, e acéndeno máis todos os días;
ilumina as almas que non te coñecen e suaviza a dureza dos corazóns
que se resisten a ti. Fíxate querido na terra, Deus oculto;
deixádevos ver e posuírte no ceo! Amén.