Oración de hoxe: invoca á Nai de Deus con esta devoción

No medio do antigo porto marítimo siciliano de Siracusa hai unha igrexa de formigón en forma de bágoa. O papa Xoán Paulo II utilizouno para delinear a súa teoloxía do pranto cósmico. A estrutura cónica invertida alberga o último santuario mariano inaugurado polo papa Xoán Paulo. Foi a cerimonia de dedicación a que lle deu a oportunidade de expresar as súas opinións sobre o significado espiritual do choro. En resumo, a teoloxía segue así: as bágoas xeralmente son expresións de alegría ou dor persoal, amor ou dor. Pero cando as bágoas derramadas polas imaxes marianas son declaradas milagreiras pola igrexa, cobran unha importancia cósmica extrema. Mostran preocupación polos acontecementos pasados ​​e evitan futuros perigos. Son bágoas de oración e esperanza.

O papa ofreceu o punto de vista o 6 de novembro cando dedicou o santuario da Madonna delle lacrime en Siracusa. O Santuario alberga unha pequena imaxe de xeso enmarcada de María, que testemuña as bágoas derramadas entre o 29 de agosto e o 1 de setembro de 1953. No santuario tamén se atopan varios sacos de algodón que conteñen as bágoas. O suposto fenómeno produciuse no pequeno apartamento dunha parella nova, Antonietta e Angelo Iannuso, mentres esperaban o seu primeiro fillo. A noticia estendeuse rapidamente, atraendo á xente ao apartamento.

As autoridades da igrexa local tiveron mostras das bágoas probadas polos médicos. As probas informadas mostraron que eran bágoas humanas. Pouco despois, os bispos sicilianos aprobaron a imaxe como digna de devoción. En 1954 comezaron a elaborarse plans para construír un santuario. O apartamento converteuse - e aínda é - nunha capela chamada "A casa do milagre". Os peregrinos seguían fluíndo ata o lugar e a familia Iannuso mudouse ao lado.

Un dos peregrinos foi o bispo polaco Karol Wojtyla -o futuro papa- que visitou Siracusa mentres asistía ao Concilio Vaticano II. Na dedicatoria do 6 de novembro, o papa dixo que o precedía no lugar o cardeal polaco Stefan Wyszynski, que peregrinou en 1957 despois da súa liberación dunha prisión comunista. O papa engadiu que unha copia da imaxe de Nosa Señora de Czestochowa en Lublin, Polonia, onde xa foi profesor universitario, comezou a chorar ao mesmo tempo, pero "isto era pouco coñecido fóra de Polonia".

Nosa Señora de Czestochowa é a patroa de Polonia.

O papa suxeriu que o derramamento de bágoas por parte das imaxes marianas podería ser unha compensación polo feito de que os evanxeos non deixan constancia de María chorando. Os evanxelistas non a choran durante o parto, na crucifixión, "nin choran de alegría cando Cristo resucitou dos mortos", dixo.

As bágoas da imaxe de Siracusa derramáronse despois do final da Primeira Guerra Mundial e deberían interpretarse como unha reacción ás traxedias da guerra e aos problemas que conleva, dixo o papa Xoán Paulo II.

Tales traxedias e problemas inclúen "o exterminio dos fillos e fillas de Israel" e "a ameaza para Europa desde Oriente, procedente dun comunismo declaradamente ateo", dixo. María tamén derrama bágoas "nas aparicións coas que, de cando en vez, acompaña á igrexa na súa viaxe polo mundo", dixo o papa. "As bágoas da Nosa Señora pertencen á orde dos signos", dixo. "É unha nai que chora cando ve aos seus fillos ameazados por unha enfermidade física ou espiritual".

Os Iannusos, que aínda viven, teñen agora catro fillos. A señora Iannuso ocúpase da pequena capela onde se produciu o pranto. Na capela colga unha copia do orixinal. O señor Iannuso retirouse recentemente despois de traballar durante anos no santuario.

A igrexa inferior, chamada cripta, abriuse para o culto en 1968. O papa Xoán Paulo durante a súa viaxe de novembro dedicou a maior igrexa superior que alberga a 11.000 persoas. Cando se derramaron as bágoas en 1953, a señora Iannuso, de entón 21 anos, estaba no quinto mes dun primeiro embarazo difícil e o seu marido tiña dificultades para atopar un traballo digno. Os veciños interpretaron as bágoas como signos da compaixón e compaixón de María pola situación da nova parella. O seu primeiro fillo, un rapaz, naceu o día de Nadal e chámase Mariano Natale, italiano por Nadal mariano.

A señora Iannuso participou na dedicatoria do santuario papal e tivo a oportunidade de charlar co papa durante uns minutos. Pero o seu marido perdeu a cerimonia porque foi hospitalizado dous días antes por problemas hepáticos. "Esta é a primeira vez que estou ausente para unha función de santuario", dixo despois aos xornalistas desde a cama do hospital. Iannuso dixo que non derramou bágoas por perderse o evento, pero engadiu, con todo, que o "enfadou" moito que non puidese estar alí.