Oración a Santo Agostiño para que se recita hoxe para pedir graza

Oh gran agostiño, o noso pai e mestre, coñecedor dos luminosos camiños de Deus e tamén dos camiños tortuosos dos homes, admiramos as marabillas que a gracia divina traballou en ti, converténdote nunha testemuña apaixonada da verdade e do ben, ao servizo dos irmáns.

Ao comezo dun novo milenio marcado pola cruz de Cristo, ensínanos a ler a historia á luz da Providencia divina, que guía os acontecementos cara ao encontro definitivo co Pai. Orientámonos cara a obxectivos de paz, alimentando no teu corazón o desexo deses valores sobre os que é posible construír, coa forza que vén de Deus, a "cidade" a escala humana.

A profunda doutrina, que con amor e paciente estudo sacou das fontes sempre vivas das Escrituras, ilumina a aqueles que hoxe son tentados por alienar miraxes. Obteña o valor para emprender o camiño cara ese "home interior" no que está esperado Aquel que só pode dar paz ao noso corazón inquedo.

Moitos dos nosos contemporáneos parecen perder a esperanza de poder, entre as moitas ideoloxías conflitivas, chegar á verdade, das que, no entanto, o seu íntimo conserva a nostalxia con forza. Ensínalles a nunca renunciar á investigación, coa seguridade de que, ao final, o seu esforzo será recompensado polo encontro cumpridor con esa suprema verdade que é a fonte de toda a verdade creada.

Finalmente, Santo Agostiño, envíanos tamén unha chispa dese ardente amor pola Igrexa, a nai católica dos santos, que apoiou e animou os esforzos do seu longo ministerio. Concede que, camiñando xuntos baixo a guía dos lexítimos pastores, chegamos á gloria da patria celestial, onde, con todos os Benditos, poderemos unirnos co novo cantículo do aleluya interminable. Amén.

de Xoán Paulo II

Oración escrita por Sant'Agostino
Vostede é grande, Señor, e moi digno de eloxios; grande é a túa virtude e a túa sabedoría incalculable. E o home quere eloxalo, unha partícula da túa creación, que leva ao redor do seu destino mortal, que leva ao seu redor a proba do seu pecado e a proba de que resistes ao orgulloso. Non obstante, o home, unha partícula da túa creación, quere louvanche. Vostede é o que o estimula a deleitarse co teu eloxio, porque nos fixeches por ti e o noso corazón non ten descanso ata que descanse en ti. Concédeme, Señor, que saiba e comprenda se primeiro debes invocarte ou encomialo, primeiro coñecer ou invocar. Pero como podería invocarte alguén que descoñece? Por descoñecemento podía invocar isto por iso. Entón, debería ser invocado para saber? Pero como lle chamarán, en quen non crían? E como preguntar, se ninguén dá o anuncio primeiro? Os que o buscan louvarán ao Señor, porque buscándoo o atopan e atopándoo loarán. Que te busco, Señor, invocándote e invocarte crendo en ti, porque o teu anuncio chegou a nós. Señor, invócame a miña fe, que me deu e inspirou a través do teu fillo feito home, a través da obra do teu anunciador.