O que dixo Nosa Señora á irmá Lucía sobre o Santo Rosario

Queridos irmáns, xa estamos en outubro, mes da reanudación da vida en todas as actividades sociais: escolas, oficinas, fábricas, industrias, obradoiros; mes que tamén marca o inicio do novo ano social para todas as asociacións, tanto laicas como relixiosas, así como para todas as comunidades marianas.

Xa sabemos que o mes de outubro está dedicado ao Santo Rosario, a coroa mística que a Virxe regalou a Santa Catalina, mentres o seu Neno a poñía nas mans de Santo Domingo.

É pois a propia Nosa Señora quen nos exhorta a recitar o seu Rosario con máis fe, con máis fervor, contemplando os misterios da alegría, da paixón e da gloria do seu Fillo que quixo asocialo co misterio salvífico da nosa redención.

Para iso exhorto a reler e meditar a mensaxe que a Nosa Señora nos dirixiu falándonos do poder e da eficacia que o Santo Rosario ten sempre no Corazón de Deus e no do seu Fillo. É por iso que a propia Nosa Señora nas súas aparicións participa no recitado do Rosario como na Gruta de Lourdes con Santa Bernadette e en Fátima comigo, Francisco e Xacinta. E foi durante o Rosario cando a Virxe saíu dunha nube e repousaba na aciñeira, envolviéndonos na súa luz. Dende aquí, tamén, dende o Mosteiro de Coimbra, unireime a todos vós para unha cruzada de oración máis forte e universal.

Pero lembra que non son eu só quen me une contigo: é todo o Ceo que se une coa harmonía da túa coroa e son todas as almas do Purgatorio as que se unen co eco da túa súplica.

É cando o Rosario chega ás túas mans cando os Anxos e os Santos se unen a ti. Por iso vos exhorto a recitalo con profundo recollemento, con fe, meditando con piedade relixiosa o sentido dos seus misterios. Tamén vos exhorto a que non murmuredes as "Ave Marías" a altas horas da noite cando estás oprimido polo cansazo do día.

Recitalo en privado ou en comunidade, na casa ou fóra, na igrexa ou na rúa, con sinxeleza de corazón, seguindo paso a paso a viaxe da Nosa Señora co seu Fillo.

Recitao sempre con fe viva polos que nacen, polos que sofren, polos que traballan, polos que morren.

Recitao unido a todos os xustos da terra e a todas as comunidades marianas, pero, sobre todo, coa sinxeleza dos máis pequenos, cuxa voz nos une á dos Anxos.

Nunca coma hoxe, o mundo precisa do teu Rosario. Lembra que na terra hai conciencias carentes da luz da fe, pecadores que hai que converter, ateos que arrebatar a Satanás, infelices por axudar, mozos desempregados, familias na encrucillada morais, almas que hai que arrebatar do inferno.

A miúdo foi a recitación dun só Rosario que agrada á indignación da Xustiza Divina ao conseguir a misericordia divina sobre o mundo e salvar moitas almas.

Só así acelerarás a hora do triunfo do Corazón Inmaculado da Nosa Señora sobre o mundo.

Considero unha graza que Deus me concedeu atoparme coa súa Santidade en Fátima. Por este feliz encontro, agradezo a Deus e invoco por medio da súa Santidade a continuación da materna protección da Nosa Señora, para que siga cumprindo a tarefa que lle encomenda o Señor, para que a luz da fe, da esperanza e do amor por a gloria de Deus e o ben da humanidade, xa que é o auténtico testemuño de Cristo, vivo entre nós.

Abrazovos a todos con cariño.

Irmá Lucía dos Santos