Reflexiona hoxe sobre o teu achegamento á bondade de Deus

E un deles, ao decatarse de que fora curado, volveu glorificando a Deus en voz alta; e caeu aos pés de Xesús e deulle as grazas. Era un samaritano. Lucas 17: 15-16

Este leproso é un dos dez que Xesús curou cando viaxaba por Samaria e Galilea. Era estranxeiro, non xudeu, e foi o único que regresou a Xesús para agradecerlle a súa recuperación.

Teña en conta que hai dúas cousas que fixo este samaritano cando foi curado. Primeiro, "volveu, glorificando a Deus en voz alta". Esta é unha descrición significativa do sucedido. Non volveu agradecelo, pero o seu agradecemento expresouse con moita paixón. Tente imaxinar a este leproso berrando e louvando a Deus por unha gratitude sincera e profunda.

En segundo lugar, este home "caeu aos pés de Xesús e agradeceulle". De novo, este non é un acto pequeno por parte deste samaritano. O feito de caer aos pés de Xesús é outro signo da súa intensa gratitude. Non só estaba emocionado, senón tamén profundamente humillado por esta curación. Isto vese no acto de caer humildemente aos pés de Xesús, demostrando que este leproso recoñeceu humildemente a súa indignidade ante Deus por este acto curativo. É un bo xesto que recoñece que a gratitude non é suficiente. Pola contra, é necesaria unha profunda gratitude. A profunda e humilde gratitude sempre debe ser a nosa resposta á bondade de Deus.

Reflexiona hoxe sobre o teu achegamento á bondade de Deus. Dos dez curados, só este leproso mostrou a actitude correcta. É posible que outros estivesen agradecidos, pero non na medida en que o deberían. E ti? Que profundidade ten a túa gratitude con Deus? ¿Es plenamente consciente de todo o que Deus fai por ti todos os días? Se non, tenta imitar a este leproso e descubrirás a mesma alegría que descubriu.

Señor, rezo para dirixirte a ti todos os días cunha profunda e total gratitude. Que vexa todo o que fas por min todos os días e podo responder con sincero agradecemento. Xesús, creo en ti.