Reflexiona hoxe sobre a chamada que Deus che dá para amosar misericordia

"Cal destes tres, na túa opinión, estaba preto da vítima dos atracadores?" El respondeu: "O que o tratou con misericordia". Xesús díxolle: "Vai e fai o mesmo". Lucas 10: 36-37

Aquí temos a conclusión da historia familiar do bo samaritano. Primeiro, os ladróns golpeárono e deixárono por morto. Entón veu un cura e non lle fixo caso. E entón pasou un levita ignorándoo. Finalmente, o samaritano pasou e coidouno con moita xenerosidade.

Curiosamente, cando Xesús preguntou aos seus discípulos cal destes tres actuara como veciño, non responderon "o samaritano". Pola contra, responderon: "O que o tratou con misericordia". A misericordia era o principal obxectivo.

É moi doado ser crítico e duro uns cos outros. Se le os xornais ou escoita comentaristas, non pode deixar de escoitar constantes xuízos e condenas. A nosa natureza humana caída parece prosperar sendo crítica cos demais. E cando non somos críticos, moitas veces estamos tentados a actuar como o sacerdote e o levita nesta historia. Estamos tentados de facer a vista gorda aos necesitados. A clave debe ser mostrar sempre misericordia e amosala en superabundancia.

Reflexiona hoxe sobre a chamada que Deus che dá para amosar piedade. A misericordia, para ser verdadeira misericordia, debe doer. Ten que "doer" no sentido de que esixe que deixe de lado o seu orgullo, egoísmo e rabia e escolla amosar amor. Elixe amosar amor ata o punto de que doe. Pero esa dor é unha verdadeira fonte de curación xa que te limpa do teu pecado. Dicía Santa Nai Teresa: "Atopei o paradoxo de que se amas ata que doe, non pode haber máis dor, só máis amor". A misericordia é o tipo de amor que pode ferir ao principio, pero que finalmente deixa o amor só.

Señor, fainme un instrumento do teu amor e misericordia. Axúdame a amosar piedade, especialmente cando é difícil na vida e cando non me apetece. Que eses momentos sexan momentos de graza nos que me transformes no teu agasallo de amor. Xesús, creo en ti.