Reflexiona hoxe sobre o ardente desexo no corazón do noso Señor de atraerte a adorar

Cando os fariseos con algúns escribas de Xerusalén se reuniron ao redor de Xesús, notaron que algúns dos seus discípulos comían as comidas con mans impuras, é dicir, con mans sen lavar. Marcos 7: 6-8

Parece o suficientemente claro que a fama instantánea de Xesús levou a estes líderes relixiosos a celos e envexas, e querían atoparlle culpa. Como resultado, observaron atentamente a Xesús e os seus discípulos e notaron que os discípulos de Xesús non seguían as tradicións de os anciáns. Entón, os líderes comezaron a interrogar a Xesús sobre este feito. A resposta de Xesús foi unha dura crítica deles. Citou ao profeta Isaías que dixo: “Este pobo honráame cos beizos, pero o seu corazón está lonxe de min; en balde me adoran, ensinando preceptos humanos como doutrinas “.

Xesús criticounos duramente porque os seus corazóns carecían de verdadeira adoración. As distintas tradicións dos anciáns non eran necesariamente malas, como o coidadoso lavado ceremonial das mans antes de comer. Pero estas tradicións estaban baleiras se non estaban motivadas por unha profunda fe e amor por Deus. O seguimento exterior das tradicións humanas non era realmente un acto de adoración divina, e iso era o que Xesús quería para eles. Quería que os seus corazóns estivesen inflamados co amor de Deus e a verdadeira adoración divina.

O que o noso Señor quere de cada un de nós é a adoración. Adoración pura, sincera e sincera. Quere que amemos a Deus cunha profunda devoción interior. Quere que oremos, o escoitemos e servamos a súa santa vontade con todos os poderes da nosa alma. E isto só é posible cando participamos nun culto xenuíno.

Como católicos, a nosa vida de oración e adoración fundaméntase na santa liturxia. A liturxia incorpora moitas tradicións e prácticas que reflicten a nosa fe e se converten nun vehículo da graza de Deus. E aínda que a propia liturxia é moi diferente da mera "tradición dos anciáns" que Xesús criticou, é útil recordarnos que as moitas liturxias da nosa Igrexa debe pasar das accións externas ao culto interior. Facer os movementos só non serve de nada. Debemos permitir que Deus actúe sobre nós e dentro de nós mentres participamos na celebración externa dos sacramentos.

Reflexiona hoxe sobre o ardente desexo no corazón do noso Señor de atraerte a adorar. Reflexiona sobre como te involucras neste culto cada vez que asistes á Santa Misa. Tenta que a túa participación non só sexa externa senón, en primeiro lugar, interna. Deste xeito asegurarase de que a reproche do noso Señor aos escribas e fariseos non caia sobre vós tamén.

Meu Señor divino, só ti e ti sodes dignos de toda adoración, adoración e loanza. Ti e ti só mereces a adoración que che ofrezo dende o fondo do meu corazón. Axúdame a min e a toda a túa Igrexa a interiorizar sempre os nosos actos de adoración exteriores para darche a gloria que se debe ao teu santo nome. Xesús, creo en ti.