Acción de Grazas á Trindade "probei e vin"

Ó eterna Deus, ó eterna Trindade, que, pola unión coa natureza divina, fixeches tan valioso o sangue do teu Fillo Unigénito! Ti, eterna Trindade, es coma un mar profundo, no que canto máis busco, máis atopo; e canto máis atopo, máis medra a sede de buscarte. Es insaciable; e a alma, saciando no teu abismo, non está satisfeita, porque te queda fame, anhela cada vez máis, oh eterna Trindade, desexando verte coa luz da túa luz.
Probei e vin coa luz do intelecto na túa luz o teu abismo, oh eterna Trindade, e a beleza da túa criatura. Por iso, ao verme en ti, vin que son a túa imaxe a través desa intelixencia que me dá do teu poder, oh Pai eterno, e da túa sabedoría, que se apropia do teu Fillo Unigénito. O Espírito Santo, pois, que procede de ti e do teu Fillo, deume a vontade coa que te quere.
De feito, ti, eterna Trindade, es o creador e eu son a criatura; e souben -porque me deches a intelixencia, cando me recreaches co sangue do teu Fillo- que estás namorado da beleza da túa criatura.
Ó abismo, ó eterna Trindade, ó Deus, ó mar profundo! E que máis me podes dar ca ti? Es un lume que sempre arde e nunca se apaga. Es ti quen consume todo o amor propio da alma coa túa calor. Es lume que quita toda frialdade, e iluminas as mentes coa túa luz, con esa luz coa que me fixeches coñecer a túa verdade.
Reflectindome nesta luz, coñézote como o ben supremo, o bo sobre todo o ben, o ben feliz, o ben incomprensible, o ben inestimable. A beleza ante toda a beleza. Sabedoría por riba de toda sabedoría. De feito, ti es a sabedoría mesma. Ti alimento dos anxos, que con lume de amor te entregaches aos homes.
Roupa que cobres toda a miña nudez. Ti alimento que alimentas os famentos coa túa dozura. Es doce sen amargura. Ó eterna Trindade!