San Girolamo, Santo do día para o 30 de setembro
(345-420)
A historia de San Girolamo
A maioría dos santos son recordados por algunha virtude ou devoción excepcional que practicaron, pero a Jerome lémbrano a miúdo polo seu mal humor. Certo, tiña mal humor e sabía usar un bolígrafo vitriólico, pero o seu amor por Deus e polo seu fillo Xesucristo era extraordinariamente intenso; quen ensinaba o erro era inimigo de Deus e da verdade, e san Xerome perseguiuno coa súa potente e ás veces sarcástica pluma.
Foi principalmente un erudito das Escrituras, traducindo a maioría do Antigo Testamento do hebreo. Xerome tamén escribiu comentarios que hoxe son unha gran fonte de inspiración bíblica. Foi un ávido estudante, un estudoso minucioso, un prodixioso escritor de letras e un asesor de monxes, bispos e papa. San Agustín dixo del: "O que Xerome ignora, ningún mortal soubo nunca".
San Xerome é particularmente importante por ter feito unha tradución da Biblia que se chamou Vulgata. Non é a edición máis crítica da Biblia, pero a súa aceptación pola Igrexa foi unha sorte. Como di un erudito moderno: "Ningún home antes de Xerome ou entre os seus contemporáneos e moi poucos homes durante moitos séculos despois estaban tan ben cualificados para facer o traballo". O Concilio de Trento pediu unha nova e correcta edición da Vulgata e declarouna o texto auténtico que se empregará na Igrexa.
Para facer tal traballo, Xerome preparouse ben. Foi profesor de latín, grego, hebreo e caldeo. Comezou os seus estudos na súa cidade natal, Stridon, en Dalmacia. Despois do seu adestramento preliminar, dirixiuse a Roma, o centro da aprendizaxe daquela, e de alí a Tréveris, Alemaña, onde o erudito tiña moita evidencia. Pasou varios anos en cada lugar, sempre intentando atopar os mellores profesores. Unha vez exerceu como secretario privado do papa Damaso.
Despois destes estudos preparatorios, viaxou moito en Palestina, marcando todos os puntos da vida de Cristo cunha saída de devoción. Místico como era, estivo cinco anos no deserto de Calcis para dedicarse á oración, á penitencia e ao estudo. Finalmente, estableceuse en Belén, onde viviu na cova que se cría era o berce de Cristo. Xerome morreu en Belén e os restos do seu corpo están agora enterrados na basílica de Santa María Maior en Roma.
Reflexión
Xerome era un home forte e directo. Tiña as virtudes e os froitos desagradables de ser un crítico destemido e todos os problemas morais habituais dun home. Non era, como algúns dixeron, un admirador da moderación tanto na virtude coma contra o mal. Estaba preparado para a rabia, pero tamén para sentirse arrepentido, aínda máis grave polas súas faltas que polas dos demais. Dise que un papa observou ao ver unha imaxe de Xerome golpeando o peito cunha pedra: "Tes razón ao levar esa pedra, porque sen ela a Igrexa nunca te canonizaría"