San Luís de Toulouse, día do 18 de agosto

(9 de febreiro de 1274-19 de agosto de 1297)

Historia de San Luís de Toulouse
Cando morreu aos 23 anos, Luigi xa era franciscano, bispo e santo.

Os pais de Luigi eran Carlos II de Nápoles e Sicilia e María, filla do rei de Hungría. Luigi estaba relacionado con San Luís IX do lado do seu pai e Isabel de Hungría do lado da nai.

Luís mostrou os primeiros signos de apego á oración e ás obras corporais de misericordia. De pequeno tomou comida do castelo para alimentar aos pobres. Cando tiña 14 anos, Luís e dous dos seus irmáns foron tomados como reféns pola corte do rei de Aragón como parte dun acordo político no que participou o pai de Luis. Na corte, Ludovico foi educado por frades franciscanos baixo os que fixo grandes avances tanto nos estudos como na vida espiritual. Como San Francisco, el desenvolveu un amor especial polos enfermos de lepra.

Aínda sendo refén, Luís decidiu renunciar ao seu título real e converterse en sacerdote. Cando tiña 20 anos, deixárono saír da corte do rei de Aragón. Renunciou ao título en favor do seu irmán Robert e foi ordenado sacerdote ao ano seguinte. Pouco despois foi nomeado bispo de Toulouse, pero o papa aceptou a petición de Luís de converterse primeiro en franciscano.

O espírito franciscano impregnouse de Luís. “Xesucristo é toda a miña riqueza; só para min é suficiente ", Louis repetía. Mesmo como bispo levaba o hábito franciscano e ás veces suplicaba. Encargou a un frade que ofrecese corrección -en público se fose necesario- e o frade fixo o seu traballo.

O servizo de Luís á diocese de Toulouse foi bendicido. En ningún momento foi considerado un santo. Luís apartou o 75% dos seus ingresos como bispo para alimentar aos pobres e manter igrexas. Todos os días alimentaba a 25 pobres na súa mesa.

Luís foi canonizado en 1317 polo papa Xoán XXII, un dos seus antigos mestres. A súa festa litúrxica é o 19 de agosto.

Reflexión
Cando o cardeal Hugolino, o futuro papa Gregorio IX, suxeriu a Francisco que algúns frades serían bispos excelentes, Francisco protestou que poderían perder parte da súa humildade e sinxeleza se se designaran a eses cargos. Estas dúas virtudes son necesarias en todas as partes da Igrexa e Luís móstranos como poden ser vividas polos bispos.