San Rocco di Tolve: o santo cuberto de ouro

Imos coñecer mellor as características de San Rocco e a súa veneración no país de Quitar.

Nacido en Montpellier entre os anos 1346 e 1350, San Rocco é venerado polos Igrexa católica e é o patrón de moitas cidades. O protector da peste era un peregrino francés. Tamén se considera patrón dos animais, do mundo campesiño e tómase como exemplo na referencia á caridade humana e ao servizo voluntario. Hai moitas discrepancias sobre o paradoiro da súa morte, pero os novos achados coinciden cos últimos anos da súa vida Santo. Estivo preso uns anos. Mentres ía camiño de regresar a casa, cunha longa e desaliñada barba, non escapou dos centinelas e da curiosidade dos habitantes da cidade de Voghera.

Aínda que os seus pais eran Lombardi de orixe, ninguén o recoñeceu e foi preso porque non quería revelar a súa identidade. Tomado por un espía, foi conducido antes do Gobernador que era o seu tío paterno e sen investigación e sen xuízo foi levado a prisión. Non fixo nada para ser recoñecido mentres seguía dicindo que só era un humilde servo de Xesucristo. Morreu na noite entre o 15 e o 16 de agosto.

Tolve e a veneración particular de San Rocco

Os aspectos que caracterizan este culto na aldea de Tolve son dous. A duplicación da festa patronal que non só se celebra o 16 de agosto, senón que tamén se repite o 16 de setembro e a particularidade da estatua no procesións públicas. A motivación para a duplicación deste culto non está clara, pero as fontes históricas dinnos que todo está ligado á vida agrícola. Dado que os campesiños estaban ocupados coa colleita durante o período de agosto, esta celebración distraeu a concentración dos compromisos laborais.

Outras fontes máis modernas din que se debe simplemente a que en agosto hai moita xente fóra das vacacións de verán. Alí festa do Santo replícase o mes seguinte. O famoso aderezo ten lugar nas dúas datas. Dous días antes do 16, o Estatua Sagrada literalmente está adornado con obxectos de ouro de todas as formas e tamaños. Colares, aneis, pulseiras e outros obxectos aplícanse con coidado á estatua. Estes obxectos son o resultado das doazóns dos fieis como sinal de bo presaxio e grazas recibidas ao longo dos anos.