Santa Gemma Galgani e a loita co diaño

Entre os santos que iluminaron a Igrexa de Xesucristo neste século, debería colocarse Santa Gemma Galgani, unha virxe de Lucca. Xesús encheuna de favores moi especiais, aparecéndoa continuamente, instruíndoa no exercicio das virtudes e consolándoa coa visible compañía do Anxo Custodio.
O diaño ameazouse con furia contra o santo; tería gustado impedir a obra de Deus; fallando, intentou perturbala e enganala. Xesús advertiu ao seu criado: estea de garda, Gemma, porque o diaño che fará gran guerra. - De feito, presentoulle o diaño en forma humana. Moitas veces golpeábaa duramente cun pau grande ou con flagelos. Santa Gemma non raramente caeu ao chan con dor e, contándolle a historia ao seu director espiritual, dixo: ¡Que forte que o feo golpea! O peor é que sempre me peta nun sitio e causoume unha ferida grande. - Un día que o diaño a bronceou ben pola furia, o Santo chorou moito.
Ela narra nas súas Cartas: «Despois de que o demo saíra, fun á habitación; pareceume que estaba morrendo; Estaba deitado no chan. Xesús veu inmediatamente para levantarme; despois colleume. Que momentos! Sufrín ... pero disfrutei! Que feliz quedei! ... Non o podo explicar! Cantas caricias me fixo Xesús! ... Tamén me bicou! Ai, querido Xesús, que humillado estaba! Parece imposible. -
Para desviala da virtude, o diaño finxiu ser o seu confesor e foise a poñer no confesionario. O Santo abriu a súa conciencia; pero decatouse dos consellos de que este era o diaño. Invocou fortemente a Xesús e o malo desapareceu. Máis dunha vez o diaño tomou a forma de Xesucristo, agora flaxado e agora posto na cruz. O Santo axeonllouse para rezarlle; porén, de certas risas que viu facer e de certas palabras malas, entendeu que el non era aquel Xesús. Despois volveuse a Deus, espolvoreou un pouco de auga bendita e inmediatamente o inimigo desapareceu na súa alma. Un día queixouse do Señor: Mira, Xesús, como me engana o diaño? Como podía saber se es ti ou es el? - Xesús respondeu: Cando ves a miña aparencia, de seguido dis: Benditos Xesús e María! - e respondereiche do mesmo xeito. Se é o diaño, non pronunciará o meu nome. - De feito, o Santo, ao aparecer o Crucificado, exclamou: ¡Bieito Xesús e María! - Cando foi o diaño quen se presentou nesta forma, a resposta foi: Benedicto ... - Descuberto, o diaño desapareceu.
O Santo foi asaltado polo demo do orgullo. Unha vez que viu ao redor da súa cama un grupo de nenos e nenas, en forma de anxos pequenos, cunha vela ardente na man; todos se arrodillaron para adorala. A Satanás gustaríalle facelo montado en orgullo; o Santo notou a tentación e chamou a axudar ao Anxo do Señor, que, emitindo un alento lixeiro, fixo que todo desaparecese. Un dato, digno de ser coñecido, é o seguinte. O director espiritual, o padre Germano, apaixonado, mandara ao santo escribir toda a súa vida nun caderno, baixo a forma dunha confesión xeral. Santa Gemina obediente, aínda que con sacrificio, escribiu o que era importante lembrar da vida pasada. Dende que o pai Germano estaba en Roma, o Santo, segundo Lucca, gardou o manuscrito nun caixón e fechauno; no seu momento tería dado ao Director Espiritual. Prevendo o diaño o ben que faría o escrito nas almas, colleuno e quitouno. Cando o Santo foi buscar o caderno escrito, sen atopalo, preguntoulle á tía Cecilia se a tomara; a resposta negativa, o Santo entendeu que era unha broma diabólica. De feito, unha noite, mentres rezaba, apareceu o demo furioso, disposto a golpeala; pero Deus non o permitiu ese tempo. O feo díxolle: Guerra, guerra contra o teu Director Espiritual. A túa escrita está nas miñas mans! - e marchou. O Santo envioulle unha carta ao pai Germano, que non se sorprendeu do ocorrido. O bo sacerdote, quedando en Roma, dirixiuse á Igrexa para comezar os exorcismos contra o diaño, en exceso e roubo e coa salpicadura da auga bendita. O Anxo Guardián presentouse con sensibilidade. O Pai díxolle: Tráeme aquela fea fea que levou o caderno de Gemma. - O demo apareceu inmediatamente ante o padre Germano. Mediante os exorcismos, acertou e logo ordenoulle: Volva o caderno onde o conseguiches. - O diaño tivo que obedecer e presentouse ao Santo co caderno na man. - Dame o caderno! Dixo Gemma. - Non lle daría. ... Pero estou obrigado! Entón o diaño comezou a torcer o caderno, queimando as mans de moitas follas coas mans; logo comezou a atravesala, deixando pegadas en moitas páxinas. Finalmente entregou o manuscrito. Este caderno atópase agora nos Padres Pasionistas de Roma, na Casa da Postulación, contigua á Igrexa dos Santos Xoán e Paulo. Os visitantes son vistos. O escritor foi quen de telo nas mans e lelo en parte. O contido deste caderno xa está publicado baixo o título de "Autobiografía de S. Gemma". Hai páxinas fotografadas que amosan as pegadas do diaño.