Santa Verdiana e a divina Providencia: como imitala con fe

SANTA VERDIANA E PROVIDENCIA DIVINA
O 1 de febreiro a igrexa celebra a Santa Verdiana que naceu en Castelfiorentino en 1182. Dedica a súa infancia á oración e á abstinencia. Durante o seu mandato como administradora dun tío adiñeirado, Verdiana aproveitou a miúdo para dar o que estaba nos almacéns aos pobres. Nunha destas circunstancias, faltaba a pensión alimenticia que agardaba un comprador. Santa Verdiana rezoulle
tío para ter paciencia por un día. Esta tarefa deuse como unha oportunidade para exercer a caridade, tanto que ás veces a providencia tivo que intervir para substituír milagrosamente as mercadorías que roubou do almacén e doou aos pobres. Despois de dúas longas peregrinacións, Santa Verdiana, de volta a Castelfiorentino, sentiu un forte desexo de soidade e penitencia. Algúns fieis, para non facela saír do país, construíronlle unha cela no oratorio de Sant'Antonio, á beira do río Elsa e alí estivo 34 anos reclusa, recibindo desde unha pequena fiestra o só contacto co mundo, comida escasa na que comía e desde onde podía asistir á Santa Misa recibindo a comuñón.
Dise que nos últimos anos da súa vida foi atormentada pola presenza de dúas serpes cuxa presenza nunca revelou. Morreu o 1 de febreiro de 1242

Criado da Divina Providencia, Santa Verdiana, dando a benvida á
chamada de Xesús, dedicouse totalmente a Deus. Deuse conta
esta consagración total seguiu a Cristo como o único
compañeiro de vida. Bendita sexa a Providencia.
Sempre que un evento importante, unha revolución ou un
a calamidade convértese en beneficio da igrexa, sempre se identifica coa
Man de Deus.
Que reine a caridade coa tranquilidade do corazón, con
tolerar, axudándonos