Santo do día o 19 de xaneiro: a historia de San Fabiano

A historia de San Fabiano

Fabián era un profano romano que un día chegou á cidade desde a súa granxa cando o clero e a xente preparábanse para elixir un novo papa. Eusebio, un historiador da Igrexa, di que unha pomba voou e pousou na cabeza de Fabiano. Este signo uniu os votos do clero e dos laicos e foi elixido por unanimidade.

Dirixiu a Igrexa durante 14 anos e morreu mártir durante a persecución de Decio no 250 d.C. San Cipriano escribiu ao seu sucesor que Fabián era un home "incomparable" cuxa gloria na morte correspondía á santidade e pureza da súa vida.

Nas catacumbas de San Calisto aínda se pode ver a pedra que cubría a tumba de Fabiano, dividida en catro anacos, que leva as palabras gregas "Fabiano, bispo, mártir". San Fabiano comparte a súa festa litúrxica con San Sebastián o 20 de xaneiro.

Reflexión

Podemos ir con confianza ao futuro e aceptar o cambio que o crecemento require só se temos raíces sólidas no pasado, nunha tradición viva. Algunhas pezas de pedra en Roma lembran que somos portadores de máis de 20 séculos dunha viva tradición de fe e coraxe para vivir a vida de Cristo e amosala ao mundo. Temos irmáns que "nos precederon co signo da fe", como di a primeira oración eucarística, para iluminar o camiño.