Santo do día para o 1 de febreiro: a historia de San Ansgar, patrón de Dinamarca

O "apóstolo do norte" (Escandinavia) tivo frustracións suficientes para converterse nun santo, e fíxoo. Fíxose beneditino en Corbie, Francia, onde estudara. Tres anos despois, cando o rei de Dinamarca converteuse, Ansgar foi a ese país durante tres anos de traballo misioneiro, sen éxito notable. Suecia pediu misioneiros cristiáns, e foi alí, soportando a captura de piratas e outras dificultades no camiño. Menos de dous anos despois, foi chamado de novo para converterse en abade de New Corbie (Corvey) e bispo de Hamburgo. O papa fíxoo empatado para as misións escandinavas. Os fondos para o apostolado do norte cesaron coa morte do emperador Luís. Despois de 13 anos de traballo en Hamburgo, Ansgar viu arrasado pola invasión dos norteamericanos; Suecia e Dinamarca volveron ao paganismo.

Dirixiu novas actividades apostólicas no norte, viaxando a Dinamarca e axudando a converter outro rei. Co estraño expediente de sortear, o rei de Suecia permitiu aos misioneiros cristiáns regresar.

Os biógrafos de Ansgar sinalan que era un predicador extraordinario, un sacerdote humilde e ascético. Foi dedicado aos pobres e enfermos, imitou ao Señor lavándolles os pés e servíndoos á mesa. Morreu pacíficamente en Bremen, Alemaña, sen cumprir o seu desexo de ser mártir.

Suecia volveuse pagana despois da súa morte e mantívose así ata a chegada dos misioneiros dous séculos despois. Sant'Ansgar comparte a súa festa litúrxica con San Biagio o 3 de febreiro.

Reflexión

A historia rexistra o que fan as persoas antes que o que son. Non obstante, a coraxe e a perseveranza de homes e mulleres como Ansgar só pode provir dunha base sólida de unión co valente e perseverante misioneiro orixinal. A vida de Ansgar é outro recordatorio de que Deus escribe directamente con liñas torcidas. Cristo coida os efectos do apostolado ao seu xeito; preocúpase primeiro pola pureza dos propios apóstolos.